پروژه‌ی فضای در میان، اثر مسعود حاتمی

فضای در میان – space in between
زمین مجموعه از ترکیب چند قطعه میان پلاک شکل گرفته و تبدیل به یک قطعه‌، میان پلاک بزرگ‌تر شده است. در شمال و جنوب سایت دو معبر واقع شده و همین ساختار ساده‌ی شهر، پایه‌ی ایده‌ی محوری پروژه را شکل داده است. تنگی معبر شمالی از یک سو و محوطه‌ی باز جنوبی در طرف دیگر به کنده شدن پروژه از روی زمین جهت داد و باز شدن عرصه‌ی شمالی و ارتباط معبر شمالی و معبر جنوبی، توسط پیوستار فضایی پلازای ایجاد شده و توسعه‌ی این فضا تا شهر را رقم زد. ایجاد پلازا در بستر پروژه به عنوان پایه‌ی طراحی سبب شد بنا روی فضای تهی زیرین بنشیند و این تهی به عنوان عنصر سازمان‌دهنده‌ی پروژه در طبقات فوقانی بسط داده شده و پروژه به روش طراحی فضای خالی(stereotomic) توسعه پیدا کرد. با توجه به تهدید زمین از شرق و غرب، خالی پروژه در درون بارگذاری شد و برخلاف الگوهای رایج، فضای خالی به عنوان موضوع اصلی به جای فرم پر پرداخت شد. حاصل این رویکرد ایجاد فضاهای عمومی در همکف و طبقات و تغییر ساختار از برج به بنای چند طبقه‌ی خالی شده (چند مجموعه‌ی کوچک‌تر) بوده است. ساختار پروژه از فضاهای باز در کوچکترین مقیاس – تراس – تا بزرگترین آن – پلازا – با رو کردن فضاهای خالی به پر و اهمیت رفتارهای شکل گرفته در آن‌ها غنای بیشتری پیدا کرد.
اهمیت فضای خالی نسبت به حجم پردازی در کلیه‌ی وجوه بنا سبب تشکیل فضاهای میانی شده است و این فضاها شاکله‌ی اصلی بنا را ایجاد کرده‌اند. مجموعه‌ای از فضاهای متباین با پیوستار تهی میانی تبدیل به فضایی هماهنگ و ساختاری محله‌وار شده است. محله‌ای متشکل از ساختمان‌های دو تا چهار طبقه با حریم‌های فضایی سه بعدی و سلسله مراتب قلمرویی از خانه تا شهر.
رویکرد این بنا جایگزین کردن فضای نمادین به جای نمای نمادین بوده است.

معماری معاصر جهان: مسکونی

_______________________________________

طراح اصلی: مسعود حاتمی

دفتر-شرکت: دفترمعماری دیدا

همکاران طراحی: محمد جواد بینا ، حمیدرضا شعبانی ، میلاد اسدی ، مهتا سعادت

سازه: امید نوروزی

گرافیک: حمیدرضا شعبانی ، میلاد اسدی

ارایه: حسام شیری