پروژه‌ی چند منظوره نعیم اثر رضا حبیبی، ملیحه شیرزاد

چهارمین شب معماران، تقدیر ویژه‌ی هیئت داوران دوازدهمین دوره‌ی طراحی داخلی ایران،1403

Naeem café and cultural center / Reza Habibi & Malihe Shirzad

“قبل از شروع کارم، مجسمه در داخل بلوک مرمر، کامل شده است؛ پیشاپیش وجود دارد ، فقط باید اضافات آن را از میان بردارم”

 میکل آنژ

ساختمانی که در ابتدای کار با آن رو به رو شدیم، مخروبه ای بیش نبود. جسمی بی جان و سیه‌فام که از سال‌های دور به اغما رفته بود. روزگاری خانه بود و امروز بی‌خانمان. تهدیدی در ایرانشهر که می‌توانست سرنوشت بهتری داشته باشد. بنایی ارزشمند که محل آمد و شد معتادان و بی‌خانمان‌ها شده‌بود. تحمل وزن خود را نداشت و در مرز گسستن بود. روح داشت اما. روحی زنگار گرفته در قفس، یادگاری از روزهای گذشته با طاق‌ های ضربی که می‌خواست بار دیگر زندگی کند. بر آن شدیم تا گرد زمان را از آن بزداییم، روحش را بار دیگر احیا کنیم و در آن نفسی تازه بدمیم. در جست و جوی یافتن راهی برای زندگیش، قلب تپنده جواهر نشانش را یافتیم و خواستیم با حفظ هویت و اصالتش، برای زندگی امروز آماده اش کنیم.  تعدادی از دیوارهای داخلی را حذف کردیم و با سازه‌های فلزی نمایان، استخوان‌بندیش را استحکام بخشیدیم؛ سقف ها را به صورت اکسپوز نمایاندیم و آجرها را در جای جای پروژه، احیا کردیم تا در آمد و شد مجموعه، به زیست خود ادامه دهند. دیوارهای خارجی در نمای جنوبی، تاب ایستادگی نداشتند؛ آن ها را نیز بوسیله پاشش بتن، مسلح کردیم. کالبد بی جان پروژه متشکل از آجرهای زهوار در رفته‌ای بود که از آن‌ها چشم نپوشیدیم.تخریب نیز نتوانست آن‌ها را برای همیشه از میان بردارد. سرنوشتشان باید طور دیگری رقم می‌خورد. پس گرد مرگ را از روی آجرهایی که محکوم به نابودی بودند زدودیم و با آن‌ها برای بالکن، پناهی ساختیم. زیرزمین نیز باید به چرخه‌ی حیات بازمی‌گشت. بدین منظور، باز خاک زدودیم و گودال باغچه‌ای در مجاورت آن ایجاد کردیم تا هم نور بگیرد و هم بتواند چشم بگرداند و با حیاط دیالوگ کند. بدین ترتیب یک فضای واسط که درون و برون را به هم می دوخت، از دل زمین سر برآورد و قلب تاریک ساختمان را نور و روح بخشید. پله‌ی مجسمه‌گون حیاط دسترسی مستقیمی از حیاط به زیرزمین و طبقه‌ی اول به دست داد و این‌گونه فضاهای غذاخوری ارتباط مستقیمی با هم برقرار کردند. از آنجایی که وجود هر موجودی به آب بسته است و حضور آب برای میهمانان، شادی بخش است، مایه‌ی حیات را به مجموعه تزریق کردیم تا در میان حرکت و جوش و خروش خود به احیای آن کمک کند. صدای پای آب نیز ساختمان را به زندگی دعوت کرد. ساختمان از دل گذشته به دنیای امروز راه یافت و حال باید با دنیای امروز در هم می آمیخت. دو طبقه پایینی به کافه رستوران مبدل گشت و فضایی برای گذران اوقات نسل جدید در کالبدی به یادگارمانده از روزهای گذشته متولد شد. همان کالبد سیه فام بی جان حالا در کنار نسل نو بار دیگر جان گرفت و به آنان نیز هیجان و روح تزریق کرد. آشپزخانه‌ی صنعتی نیز در زیرزمین قرار گرفت و آماده خدمت رسانی به طبقات بالایی شد. برای ایجاد تنوع بصری، جلوه ای از رنگ به مجموعه بخشیدیم و سعی کردیم با فضای باز و حیاط، ارتباط فیزیکی و بصری قابل توجهی داشته باشیم.. مجموعه باید زنده میشد و زنده می‌ماند؛ پس در طبقات بالاتر فضایی منعطف برای گردهمایی و رویدادها در نظر گرفتیم تا در آن هر روز قصه‌ای تازه روایت شود؛ روایاتی پویا و زنده؛ سکانس‌هایی غیر تکراری از زندگی. پروژه همان جا بود؛ پیشاپیش وجود داشت. فقط اضافات آن را از میان برداشتیم.

دوازدهمین دوره‌ی طراحی داخلی ایران، 1403

_______________________________________

نام پروژه: پروژه چند منظوره نعیم
عملکرد: عمومی- چند منظوره (کافه، گالری و مرکز فرهنگی)
شرکت مهندسین مشاور/ دفتر طراحی: استدیو طراحی ازنو
معمار/ معماران: رضا حبیبی، ملیحه شیرزاد
همکاران طراحی: مانا مجد، زهره احمدی، سحررجب، الناز ملک‌زاده، سارا اسدگل، یوسف ستاری
طراحی و معماری داخلی: استدیو طراحی ازنو
کارفرما: آقای مهندس نعیم رهنما، سرکار خانم مریم طرفی نژاد
مجری: استدیو طراحی ازنو- علی همتی، مینا فرخی، محمدرضا نیکدل
سرپرست اجرا: علی همتی
نورپردازی: پیام گلمروی  (ON LIGHTING)
مهندس تاسیسات: محسن زبرجدی
نوع تاسیسات: داکت اسپیلیت
مهندس سازه: محمد کلانکی
نوع سازه: اسکلت فلزی
آدرس پروژه: تهران، خیابان ایرانشهر، خیابان آذرشهر
مساحت زمین: 500 متر مربع
زیربنا: 1000 متر مربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: مرداد 1402- خرداد 1403
عکاس پروژه: استدیو دید
وبسایت: www.aznodesign.com
ایمیل:     Azno.arch@gmail.com
اینستاگرام:   Azno.design

Project Name: Naeem café and cultural center
Function: Public – Multi-perpose
Office/Company : Azno Design Studio
Lead Architects: Reza Habibi, Malihe Shirzad
Design Team: Mana Majd, Sahar Rajab, Elnaz Malekzade, Sara Asadgol, Yousef Sattari
Interior Desin: Azno Design Studio
Client: Mr. Naeem Rahnama, Ms. Maryam Torghinezhad
Constructor: Azno Design Studio
Construction Team Leader: Ali Hemmati
Lighting: On Lighting- Payam Golmarvi
Mechanical Installations Engineer: Mr. Zebarjadi
Mechanical Structure: Duct Spilit
Structural Engineer: Mr. Kalanaki
Structure: Steel Structure
Location: Iranshahr Ave, Azarshahr St, Tehran, Iran
Total Land Area: 500 sqm
Area of Construction: 1000 sqm
Date: 2023-2024
Photographer: Deed Studio
Website: www.aznodesign.com
Email: Azno.arch@gmail.com
Instagram: Azno.design

The building we encountered at the beginning of the work was nothing more than a mess. a lifeless and dirty body that had been in a coma for years. It was once a home and today it is homeless. A threat in Iranshahr avenue that could have had a better fate. It could not support its own weight and was about to break down. with all of these, it had a soul. A rusted soul in a cage, a relic of the past days with hammered arches that wanted to live again. We decided to remove the dust of time from it, revive its spirit once again and bring it to life.

In search of finding a way to revive, we found its beating heart  and wanted to prepare it for today’s life by preserving its identity. We removed some of the internal walls and strengthened its skeleton with exposed metal structures; We exposed the ceilings and restored the bricks in the project so that they can continue to live in the complex. The external walls in the southern facade could not stand; We also reinforced them by shotcreting. We revived the bricks that were sentenced to death and created a handrail out of them.

The basement also had to return to the cycle of life. For this purpose, we excavate and created a void so that more sunlight and better view to the yard become available. In this way, a new space that sewed the inside and the outside together emerged from the ground and gave sunlight and soul to the dark heart of the basement.

The sculptural staircase of the courtyard connects basement, courtyard and the first floor directly so that dining spaces are now connected.

Since the existence of every creature is connected to water and the presence of water brings joy for the guests, we injected the essence of life into the complex to help it revive by the water flow. The sound of water also helps the building live.

The dead body of the project consisted of broken bricks that we did not ignore. The destruction could not destroy them forever. Their fate should have been different. So we reuse the bricks and created a handrail out of them.

The building had to adapt itsef to its new life so that the lower two floors were transformed into a cafe restaurant and a space for the new generation to spend time was born. That dead body became alive and was ready to serve the new generation. The industrial kitchen was also placed in the basement and was ready to serve the upper floors. In order to create visual diversity, we added some colors and tried to have a significant physical and visual connection with the open space and the yard.

The building must survive and maintan; Therefore, on the upper floors, we considered a flexible space for gatherings and events so that a new story can be told every day; Dynamic and living narratives; non-repetitive sequences of life.