گالری سرپنتین که به نمایشگاه موقت هنرهای معاصر اختصاص یافته، در طول هشت سال به ساخت و تشکیل نمایشگاه‌­های تابستانی از آثار معماران نامداری چون تویو ایتو، اسکار نیمایر و در سال 2006 میلادی، رِم کُله‌اس به همراه سیسیل بالموند پرداخته است. در سال 2007 میلادی اولافور الیاسّون با همکاری شِتیل تورسِن معمار نروژی از گروه معماریِ سْنوهِتّا (Snøhetta) به ساخت این ساختمان پرداختند و با یکدیگر در طراحی بنا همکاری نمودند. پاویونْ شامل یک چارچوبِ سازه‌­ی فولادی است که با تخته­‌های چندلای رنگی پوشیده شده. یک رمپ چوبی در سازه نمایان می­‌باشد که دوبار در اطراف بدنه­‌ی ساختمان پیچ­‌خورده و از سطح زمین چمن به طرف بالا صعود می‌­کند و چشم‌­اندازهایی زیبا از باغ‌­های کِنزیگتن را در معرض دید بازدیدکنندگان قرار می­‌دهد. الیاسّون و تورسن ساختمان را اینگونه توصیف می‌­کنند: ساختار کلّی طرح، بر اساس مرکزیت یک رمپ مارپیچ شکل گرفته است. گالری سرپنتین ایده‌­ای از رفت ­و­ آمد و حرکت عمودی در یک فضای واحد را دنبال می‌­کند. هدفْ تجدید نظر در یک سنّت متداول در طراحی بوده است.
همچنین تغییر ساز‌ه‌­ای ساختمان­‌های نمایشگاهی یک­‌طبقه با افزودن بُعد سوم و ارتفاع به آنها، مدّ نظر طراحان قرار داشته است. حرکت عمودی بازدیدکنندگان در فضای غرفه، رفت­ و ­آمد افقی فضاهای نمایشگاهی مجاور را تکمیل می­‌کند. اولافور الیاسّون طرح خود این چنین جمع‌­بندی می­‌کند که: «در شکل­‌گیری فرم مارپیچی ساختمان کمتر به فرم توجه شده است و بیشتر توجه متمرکز بر چگونگی حرکت مردم و بازدیدکنندگان در فضای داخلی این فرم پیچیده بوده است.»

Source:
Philip Jodidio. Architecture Now!
pp. 138-143. “Serpentine Gallery Pavilion 2007”. Cologne: Taschen, 2009.