یکی از مهم‌ترین دستاوردهای معماری ایرانی، ایجاد فضایی مطلوب در پاسخ‌گویی متناسب به نیازمندی‌های محیطی، اجتماعی، جغرافیای فرهنگی و بستر شکل‌گیری هر ساختمان در هر دوره تاریخیست. از این رو در روند شکل‌گیری این طرح، سعی بر آن بوده تا ضمن تاکید بر شاخصه‌های معماری و هویتی بستر پروژه، به ویژگی‌های فرهنگی، قاره‌ای و جغرافیایی منطقه توجه ویژه‌ای شود.
چالش برانگیزترین بخش در روند طراحی این پروژه، شکل‌دهی هندسه، کاربری و عملکردهای درست ساختمان بر مبنای توجه به وضعیت قرارگیری دو درخت گردوی موجود در محدوده جانمایی بنا بود. به همین منظور در روند شکل‌گیری طرح، با حفظ و نگهداری هر دو درخت، از آن‌ها به عنوان شاخصه‌های اصلی معرفی فضا، به منظور خلق فضاهایی نو و متنوع در نسبت با بستر موجود، فضاهای داخلی و خارجی، زوایای دید انسانی و ارتقا سطح کیفی رابطه انسان با طبیعت پیرامون، بهره برده شد.
همچنین ضمن تمرکز بر شاخصه‌های فضایی معماری بومی و تلفیق آن با رویکردهای معماری مدرن، سعی بر آن شد تا بخشی از هویت معماری ایرانی را با ایجاد تعریف دیگری از حیاط، به منظور ارائه‌ی دید به محدوده‌ی فضای سبز (دو درخت گردو) از زوایای گوناگون، در کنار همراهی کتترل‌شده‌ی نور طبیعی و خلوت حریم انسانی، احیا کنیم.
بخشی از بنا که به صورت پلی شیشه‌ای عمل کرده، دو بخش مهم خصوصی و عمومی خانه را به یکدیگر متصل می‌کند. یک بخش که دیدی مستقیم به حیاط خانه را دارد و بخشی دیگر فضایی که در آن هر دو درخت گردو دیده می‌شوند. علاوه بر آن در کنار دید به منظر سبز پیرامون، طراحی بام سبز نیز موجب شد تا نوع دیگری از رابطه‌ی انسان با محیط پیرامون در این ساختمان شکل گیرد.

نام پروژه: ویلای دو درخت
عملکرد: مسکونی
معماران اصلی: احمد صفار
همکاران طراحی: مرضیه استعدادی، نوید شکروی، بهار مصیاح، پرستو اسکندری، نیلوفر اوجی، غزاله عیدی، نسیم صادق پور
آدرس پروژه: کانسپت
مساحت/زیربنا: 1500 متر مربع
تاریخ طراحی: 2017
جوایز کسب شده توسط پروژه:
the world architecture community award