انسان بیقرار در پی گمشده خود در این جهان سرگردان است و به امید وعده ی  “الیه راجعون” به دنبال مجنون میگردد. در پی پیدا کردن خود، لایه لایه ناخالصی های وجودیش را میگذارد تا به هیچ بی نهایت بپیوندد.
خانه به عنوان کالبدی بیرونی برای روح تاثیر به سزایی دارد که کالبد جسمی انسان را آرامش میبخشد. پس میتوان در راستای تعالی به وی کمک رسان باشد،این دغدغه به وضوح در معماری سنتی ایران قابل مشاهده است.
تعامل با طبیعت،پازل گم شده ی زندگی مدرن است و از این رو انسان مدرن انسانی جدا مانده تر و افسرده تر از پیش شده است که سعی بر آن داشتیم تا حد امکان به این گسست دامن نزنیم.
در این پروژه سعی داشتیم تا حد امکان فضایی مطبوع و همساز با اقلیم منطقه ایجاد کنیم. در مرحله اول در طراحی باید به چند نکته کلیدی اقلیمی توجه میکردیم. گرمای شدید فصل های گرم و رطوبت بالا مهمترین مسائل اقلیمی ما برای شروع پروژه بودند.
همچنین نورمناسب برای اکثر فصول نور شمالی بود و از آنجا که ساختمان رو به جنوب بود، ایجاد نور شمال برای تمامی فضا ها یک چالش بود. از طرفی آفتاب مستقیم روی بنا باعث گرم شدن داخل میشد.
این چالش ها به ایده هایی برای پیشبرد پروژه منجر شد.
برای حل مشکل رطوبت: پروژه را از زمین فاصله دادیم و با زیاد کردن ارتفاع سقف ها و ایجاد کوران به تخلیه رطوبت کمک کردیم.
همچنین برای حل مشکل گرما: طاق های پروژه از تابش مستقیم نور آفتاب با بام جلوگیری میکند همچنین انتخاب متریال آجر با ظرفیت حرارتی بالا جلوی ورود گرما را میگیرد. با ارتفاع بلند سقف گرما به سمت بالا هدایت میشود و از پنجره های کنار طاق ها خارج میشود که کوران نیز به خروج گرما کمک میکند.
برای حل مشکل نور طبیعی و کوران: همانطور که اشاره شد نور شمال نور مناسب برای فضا ها بود و همچنین ورود نور جنوب باعث گرمای داخل میشد. همچنین نسبت ایده آل برای ایجاد کوران نسبت طول به عرض ۳ به ۱ بود. برای حل هر دو چالش، سقف پروژه را به سه پله تبدیل کردیم که هم به نسبت مناسب برای کوران دست پیدا کنیم و همچنین این اتفاق دریافت نور شمال برای همه ی فضا ها را منجر شد،همزمان با استفاده از سایه بان خارجی نور جنوبی را نیز کنترل کردیم.
فضا ها با رعایت سلسله مراتب قرار گرفتند. و فضای سبز در جلو، میانه و پشت خانه به روح فضا کمک میکند