“میدان شهر” به‌عنوان بزرگ‌ترین و اصلی‌ترین میدان شوشتر نو طراحی شده و در واقع یک میدان مدرن امروزی برای استفاده‌ی تمام اهالی بود. این میدان که از ملزومات شهری برای شهروندان برخوردار بود، فرم نعل‌اسبی داشت و دهانه‌ی باز آن به رودخانه‌ی زیبا و خط آسمان شوشتر قدیم دید داشت و نیز پایانه‌ای برای بلوار عابرین پیاده محسوب می‌شد. قصد بر این بود تا با یک پل عابر پیاده، میدان به شهر کهن متصل شود. ابعاد میدان 100×100 متر مربع، یعنی معادل یک هکتار بود و همان‌طور که فعالیت‌های اصلی شهر را در خود جای می­داد، به‌عنوان پیوند شهر کهن و ناحیه‌ی نوساز شمال‌غربی شهر نیز قلمداد می­شد. دفاتر دولتی، خصوصی، هتل، آپارتمان‌های مسکونی، مغازه‌ها، سینما، سالن‌های عمومی و فضاهایی برای رویدادهای اجتماعی، از جمله کاربری‌هایی است که برای محیط پیرامون میدان در نظر گرفته شده بود. جای تأسف است که مهندسین مشاوری که بعد از مهندسین مشاور داض پروژه را عهده‌دار شدند، هیچ­گونه اقدامی جهت ساخت و تکمیل این پروژه نکردند. بزرگ‌ترین منبع زیبایی و تفریحی این شهر، فضاهای اطراف رودخانه است که آن هم به صورت پارک و گردشگاه برای تفریح و سلامت اهالی این شهر از مراقبت­های لازم بی‌بهره است. اسکلت بی‌جانِ میدان شهر بیش از سی سال است که در انتظار یک منجی به سر می­برد.

معماری معاصر ایران : شهرسازی و طراحی منظر

_____________________________________________             

نام پروژه : میدان شهر شوشتر نو، 1353 (محقق­‌نشده)
نام معمار: کامران دیبا
موقعیت پروژه: خوزستان، شهر شوشتر نو