موزه­‌ی هنر میلواکی میلواکی، ویسکانسین، امریکا، سانتیاگو کالاتراوا، 2001-1994

Milwaukee Art Museum

موزه­‌ی هنر میلواکی در مکانی تأسیس شد که اِرو سارینِن (معمار فنلاندی-امریکایی) در سال 1957 برای یادبود جنگ ساخته بود و به سمت دریاچه‌­ی میشیگان چشم انداز داشت. در سال 1975 دیوید کاهلر معمار، یک دال بزرگ به ساختمان موزه اضافه کرد و در سال 1994 متولی موزه‌­ی هنر میلواکی به 77 معمار فراخوان داد تا یک ورودی جدید به عنوان نقطه­‌ای برای استقبال از بازدیدکنندگان طرّاحی کنند و همچنین از طریق ایجاد تصویر و نمادی نیرومند، تعریف مجددی از هویت موزه ارائه دهند. سانتیاگو کالاتراوا با طرح پیشنهادی خود برنده‌­ی رقابت شد. طرح وی تالار پذیرشی از جنس شیشه و فولاد، به ارتفاع 27 متر داشت که به وسیله‌­ی صفحه­‌ای که به نور خورشید حساس است (و سایبان خورشیدی بورک نام گرفت) سایه­‌دار می‌­شود. این سایبان خورشیدی، 155 تن وزن دارد و شامل دو بال شبیه به هم، متشکل از 36 بالچه به اندازه­‌های 8 تا 32 متر است. هنگامی که سرعت باد از 40 مایل بر ساعت تجاوز کند یک سیستم کامپیوتری به صورت خودکار، کنترل دستی سازه را از کار می­‌اندازد و تنظیمات سازه را خود در دست می­‌گیرد. همان طور که خود معمار توضیح می‌­دهد، طرّاحی او همچنین شامل بال کشیده­‌ای از جنس شیشه و فولاد ضدزنگ و تیغه‌‍­ی سقف است که در گوشه‌­ی راست ساختمان اِرو سارینِن قرار دارد.
در سطح دریا گسترش ساختمان­‌هایی شامل آتریوم، فضای 1500 مترمربعی گالری برای نمایشگاه­‌های موقت، مرکز آموزشی به همراه تالار سخنرانی با 300 صندلی، فروشگاه لوازم کادویی و رستورانی با 100 صندلی در کانون عمارت و همچنین چشم ­انداز زیبایی رو به دریاچه دارد، مساحتی در حدود 13200 مترمربع به فضای 14900 مترمربعیِ موجود اضافه می‌­کند. کالاتراوا همچنین مسئول طرّاحی پل ریمن است: پل عابر پیاده‌­ی معلقی که مرکز شهر را به ساحل دریاچه متصل می­‌کند.