موزه‌­ی فردریک آر. ؤایسمن دانشگاه مینه­سوتا، مینیاپولیس، آمریکا، فرانک اُ. گه­‌ری، 1993-1990

Frederick R. Weisman Museum

سایت موزه از شمال محدود است به پل ؤاشینگتن اوِنْیو، از شرق به میدان یادبود کافمن، از جنوب به کامشتات هأل، و از غرب به جاده­ی ایست ریوِر، و همچنین به رود می­سی­سی­پی و خط افق فراسوی آن مشرف می­‌باشد. دسترسی با اتومبیل به رمپ پارکینگ جدید تنها محدود می‌­شود به جاده‌­ی ایست ریور، در حالی که به طبقه‌­ی اصلی موزه می‌­توان از پل عابری که پل خیابان ؤاشینگتن را به میدان یادبود کافمن مرتبط می­‌کند، وارد شد. الحاق این پل جدید به عنوان قسمتی از ترکیب معماری در خدمت تقویت نقش موزه به عنوان امری تفکیک­ ناپذیر از تجربه‌­ی پردیس موزه است و از طریق حضور معماری جذاب آن و همچنین موقعیت استراتژیک آن، باعث خلق آگاهی دوچندان از مجموعه و منابع موزه می­‌شود.
برنامه‌­ی پروژه با توجه به اینکه سایت از دو مسیر قابل دسترسی است، در چهار طبقه توزیع شده. در پایین‌­ترین طبقه، آسانسور مخصوص حمل بار، انبار آثار هنری، یک قاب­ سازی، و اتاق تأسیسات قرار دارند و در طبقه‌­ی بعدیْ کارگاه نجّاری و انبار عمومی. بالاترین طبقه، به دفاتر اداری و تأسیساتِ الکتریکی/ مکانیکی گالری­‌ها اختصاص یافته است. در طبقه­‌ی اصلی، فضاهای گالری‌­ها، که خودِ کلکسیون وایسمن را هم شامل می­‌شود، به صورت حجمی مستطیلی در کنج جنوب شرقی واقع شده‌­اند. یک منبع نور سقفی، نور طبیعی را در فضاهای گذار بین اتاق‌­ها تأمین می‌­کند.
در نمای جلویی ساختمان در امتداد معبر/ پل ارتباطی، پنجره‌هایی با شیشه­‌ی یک­ تکه قرار گرفته‌­اند، که نمایی جذاب از فضای داخلی موزه را برای عابرین پیاده به نمایش می­‌گذارند. از معبر/ پل امکان دسترسی به ورودی اصلی موزه وجود دارد که هوابند دارد و هم یک لابی آسانسور که طبقه­‌ی اصلی را قادر می‌­سازد به شکلی کاملاً مستقل از بقیه­‌ی ساختمان