آنها از یک لابی استوانه­‌ای سه­‌طبقه که مستقیماً به حیاط موزه و گالری‌­های مختلف سوی دیگر آن راه دارد، وارد موزه می‌­شوند. ساز­ه­‌ی چادری گالری­‌ها با مدولار کردن فضا، مقیاس ساختمان را تعدیل کرده، در حالی ­که بدون آن بیش از حد بزرگ می‌­نمود. فضاهای مکث میان گالری‌­های مختلف که هم به صورت باز و هم بسته طراحی شده­‌اند، نماهای پانورامای زیبایی از چشم‌­انداز اطراف فراهم کرده‌­اند.
سلسله ­مراتب نمایشگاه‌­های موزه به ترتیب زمان، تاریخ و یا طبق دسته­‌بندی ابزار بیان هنری طراحی شده است. با حرکت ساعت گرد پیرامون حیاط، امکان بازدید از کلکسیون به ترتیب دوره‌­ی تاریخی آنها فراهم شده­ است، این در حالی­ست که آثار طبقه ­بندی ­شده بر اساس ابزار بیان هنری مختلف، بین طبقات بالایی و پایینی گالری‌­ها تقسیم شده­‌اند. گالری­‌های نقاشی در طبقه‌­ی بالای هر گروه قرار دارند. طبق شرایط اقلیمی و سیستم منحصربه ­فرد نورگیری سقفی، آثار نقاشی در طی روز بدون استفاده از نور مصنوعی نمایش داده می­‌شوند. نور طبیعی بر اساس مضمون و محتوای کلکسیون­‌ها فیلتر و تعدیل می‌­شود. هنرهای تزئینی، نسخه‌­های خطی، عکس‌­ها و آثار کاغذی در طبقه­‌ی همکف جانمایی شده­‌اند تا از آسیب‌­های ناشی از تابش امواج فرابنفش خورشید در امان باشند. بازدیدکنندگان با رفتن از هر طبقه به طبقه‌­ی دیگر در یک مجموعه، آثار متفاوت از یک دوره­‌ی تاریخی را خواهند دید و در صورتی که تمایل داشته باشند، با ماندن در همان طبقه می‌­توانند سیر تکاملی یک وسیله یا اثر را در گذر زمان دنبال کنند و کسانی که می‌­خواهند تنها یک بخش از مجموعه را ببینند، به سمت مسیرهای فرعی هدایت می­‌شوند و به این ترتیب نیازی به بازدید از کل دوره­‌های تاریخی را نخواهند داشت.
مرکز گتی برای ترمیم و حفاظت از حافظه­‌ی فرهنگی مردم ساخته شده است تا کلکسیون­‌های خود را در اختیار عموم مردم و آیندگان قرار دهد. در این راستا، این مجموعه با ترکیب نظام‌­های متقارن با اشکال نامتقارن به‌­گونه‌­ای طراحی شده است که توازنی بین اومانیسم هندسی و خودانگیختگی ساختارهای طبیعی به­ وجود آورد. این مؤسسه که در دسامبر 1997 افتتاح شد، بزرگ­ترین مرکز فرهنگی حوزه‌­ی لس آنجلس بوده و به­ تدریج نیز به بزرگ­ترین مرکز جذب بازدیدکننده از ایالت متحده و مخاطبین بین‌­المللی تبدیل شده است.

مدارک فنی