ایستگاه اکسپو معمـاری از نُرمن فاستر ترجمه‌‌ی الناز رحیمی
ایستگاه قطارهـای سریع‌السّیـر لی‌یِژـ‌گیـومَن معماری از سانتیاگو کالاتْراوا ترجمه‌‌ی الناز رحیمی

مرکز فرهنگی بین­‌المللی اُسکار نیمایر
معماری از اُسـکار نیمـایر
ترجمه­‌ی الناز رحیمی
آویلِس، آستوریاس، اسپانیا، 2011

Óscar Niemeyer International Cultural Centre
Architecture by Óscar Niemeyer
Text by Gabriel Rubio, Diana Dilworth
Avilés, Asturias, Spain, 2011

این مرکز فرهنگی توسّط معمار برزیلی اُسکار نیمایر در شهر صنعتی آویلِس در شمال اسپانیا ساخته شده است. گمان می­‌رود، آنچنان که گوگنهایم بیلبا‌ؤ را زنده کرد، این مرکز نیز شهر آویلِس را به یک پایتخت فرهنگی تبدیل کند. گنبد سفیدرنگ عظیم اصلی ساختمان در روز تولّد 103 سالـگی نیمایر، در 15 دسامبر افتتاح شد. ساختمان، خمیدگی‌های بتُنی پُراحساس خود را به رُخ می­‌کشد؛ همین خمیدگی‌هاست که سبکِ مُدرنیستیِ آن را تعریف و خالقش را به یکی از مشهورترین معماران جهان تبدیل کرده است.
نیمایر می­گوید: «این یکی از زیباترین پروژه­‌هایی­ست که تاکنون اجرا کرده‌­ام.» طرح مجموعه بر اساس منحنی‌های مخصوص خود نیمایر است که با طرح بشقاب‌­پرنده‌­ی موزه‌­ی ملّی، در برازیلیا، و ساختمان موزه­‌ی هُنر معاصر نیتِروی، در نزدیکی ریو دو ژانیرو، مشهور شدند. گنبد ساختمان به شکل یک بشقاب­‌پرنده‌­ی غول‌­پیکر به سمت میدان جلوی ساختمان مرکز فرهنگی بیرون زده ­است. این مرکز در محیطی ساخته شده است که طیّ دهه‌­ی 1950 قلب صنعت فولاد محسوب می­‌شده، یعنی قبل از اینکه این منطقه دچار رکود اقتصادی شود. شهردار آویلِس، پیلار والِرا، می­‌گوید: «15 سال پیش مردم می­‌گفتند آویلِس آینده­‌ای برای جذب توریست نخواهد داشت، چون این شهر نمودی از یک شهر مخروبه و آلوده بود؛ امّا امروز همه­‌چیز عوض شده است.» مرکز فرهنگی نیمایر که در مارس 2011 افتتاح شد، یک سالن کنفرانس، یک بُرج با منظره‌­ای تماشایی، یک مجموعه­‌ی نمایشی و میدانی روباز و بزرگ دارد که به­‌عنوان عرصه­‌ای برای فعّالیت‌های فرهنگی مورد استفاده قرار می­‌گیرد.
این مجموعه شامل دو ساختمان است، که با یک میدان 15 هکتاری احاطه شده‌­اند. یکی از ساختمان‌ها شامل موزه و فضاهای کنفرانس و جلسات است و یک سالن کنفرانس 1000 نفری با سازه‌­ی بتُنی و مارپیچی شکل و یک گالری هُنر، به مساحت 4100 متر مربّع به ارتفاع 20 متر در این ساختمان قرار دارند. دوّمین ساختمان نیز شامل گالری‌های کوچکتر، یک سالن نمایش تئاتر، رستوران، بُرج رصدخانه و اتاق‌های کنفرانس دیگر است.
پس از اینکه موزه­‌ی فوتوریستی گوگنهایم (که در سال 1997 توسّط فرانک گه­ری در بیلباؤ طرّاحی شده است) افتتاح شد و سبب جذب انبوه بازدیدکنندگان و افتتاح هُتل‌های شیک و مدرن برای سکونت آنها گردید، اینک آویلِس امیدوار است که پا جای پای گوگنهایم بگذارد.

این سـاختمان برای دولت منطقـه‌­ای آستوریاس بین 40 تا 50 میلیـون یـورو (52 تا 65 میلیـون دلار) هزینه داشتـه و بودجـه­‌ی سـالیانـه‌­ای حدود 4 میلیـون یـورو به آن تعلـّق می­‌گیرد.
در این مجموعه به‌­جای نمایشگاه‌­ها و کلکسیون‌های دائمی، نمایشگاه­‌ها و فعّالیت‌های موقّتی که هر شش ماه یکبار تغییر می­‌کنند، نمایش داده می­‌شوند؛ مثل کنسرت­، نمایش فیلم و اجرای تئاتر. مدیر مرکز، ناتالیو گْروئِسو می‌­گوید: «اوّلین موضوع نمایش داده شده در این بنا روشنایی است، چون این مرکز سمبلی برای این شهر است ــ شهری که سال‌ها یکی از آلوده­‌ترین شهرهای اروپا به‌­شمار می‌­رفت و اکنون فُرم‌های سفید نیمایر نوری تازه بدان بخشیده است.» آویلِس وقتی صنعت فولاد در اوج قدرت بود با زنجیری از کارخانه­‌های مخوف و ترسناک احاطه شده بود، امّا امروز به‌­سوی صنایعِ های­تِک و انرژی‌های تجدید‌شونده متمایل گشته است. این مرکز فرهنگی در قلب پروژه‌­ای واقع شده که «جزیره­‌ی نوآوری» خوانده می­‌شود؛ جایی که تکنولوژی‌ها و مشاغل جدید در کنار امکانات ورزشی، فضاهای تفریحی و تفرّج‌گاهی بزرگ قرار گرفته‌­اند. والِرا می‌­گوید: «در ابتدا در مورد همجواری‌های مسکونی و ساکنین اندکی شک وجود داشت، ولی سرانجام آنها نیز جذب پروژه شدند.» نیمایر یکی از مشهورترین چهره‌­های پروژه­‌ی طرّاحی برازیلیا، پایتخت فرامدرن برزیل است که بیش از 600 پروژه­‌ی اجرا شده در سراسر جهان دارد. از جمله آثار او،­ می­‌توان طرّاحی ساختمان مرکزی سازمان ملل در نیویورک را نام برد. از میان جوایز بی­شمار نیمایر می­‌توان به جایزه­‌ی پریتزکر در سال 1988 اشاره کرد که از نظر اعتبار، برای جامعه‌­ی معماری با جایزه‌­ی نوبل برابری می­‌کند.

مرکز فرهنگی بین‌­المللی اُسکار نیمایر
معماری از اُسـکار نیمـایر
ترجمه­‌ی الناز رحیمی
آویلِس، آستوریاس، اسپانیا، 2011

مدارک فنی
منتشر شده در : شنبه, 31 اکتبر, 2020دسته بندی: مجتمع فرهنگیبرچسب‌ها: