طرح جامع شهر اندیمشک، 1354
طرح جامع شهر اندیمشک در مهرماه سال 1354 خورشیدی به مهندسین مشاور داض محول شد. در آن زمان اندیمشک به علت واقع شدن بین راه تهران و خرمشهر و تأسیس ایستگاه راه‌آهن تهران-اهواز، توسعه‌ی چشمگیری به خود دید. جمعیت این شهر در سال 1354 حدود 30,000 نفر تخمین زده می‌شد که اکثر آن را گروه سنی جوانان تشکیل می‌دادند، اقتصاد شهر بر پایه‌ی تجارت، صنایع سبُک و مشاغل اداری استوار بود و از لحاظ طبقه‌بندی اجتماعی با شهرهای نوساز قرابت داشت.
شهر اندیمشک تا پیش از آن، بدون برنامه‌ریزی توسعه یافته بود و در زمانی که طرح جامع آن در دستور کار قرار گرفت، به صورت یک شهر کارگری درآمده بود و در آن کمبودهایی از قبیل مراکز آموزشی، تفریحی و سرویس‌های بهداشتی مشهود بود و به‌وضوح آزاردهنده می‌نمود. بدیهی‌ست که تولد صنایع مربوط به حمل‌ونقل در مجاورت جاده‌ی اصلی تهران-خرمشهر تأثیر فیزیکی و اقتصادی مهمی در شهر به جای گذارده بود. دو شهر اندیمشک و دزفول حدود 8 کیلومتر از یکدیگر فاصله داشتند و (همانطور که در شرح طرح جامع دزفول نیز بیان شد) ایده‌ی مرتبط‌سازی این دو شهر با ساخت شهرکی در این بین و به‌تدریج، ادغام شهرها با هم تقویت شد. چنین گمان می‌رفت که جمعیت دو شهر پس از اجرای طرح جامع ساخت شهرک و ادغامشان، به حدود نیم میلیون نفر برسد.
نام پروژه: طرح جامع شهر اندیمشک، 1354
معمار: کامران دیبا
مطالب مرتبط
