صندلی فارِغ، اثر هوتن شاطرپور، محمد آزاد نیوشا خلیفه محمودی، مهسا ترکان

انعطاف‌پذیری چیزی نیست که تنها در فرم عناصر صندلی خلاصه شده باشد، کارکرد نیز به تبع آن منعطف و آزاد است به این معنا که بر مبنای تعداد کاربران و محل نشستن هر یک می‌توان ترکیب‌های جدید و متنوع ایجاد کرد، گویی که هر بار فرمی و متفاوت و سفارشی دارد. فرمی تعاملی که از تنوع و تعدد افراد تاثیر می‌پذیرد.
جنس پارچه به گونه‌ای طراحی شده است که بعد از نشستن در هر حالتی فرم و ارگونومی بدن را به خود می‌گیرد تا راحتی صندلی معنا یابد. تجربه فارغ با احساس آدم ارتباطی نزدیک پیدا می‌کند و حالات ورفتار‌های آدمی گویی در ظرف خود جای گرفته است. برای رسیدن به انعطاف و انطباق‌پذیری ارگونومی بدن کاربر پس از نشستن، از یک پارچه با حالت کشسان بهره گرفته شده که پس از برخاستن از روی صندلی، به حالت اولیه‌ی خود برگردد. برای کمک به استحکام نشیمن یک پارچه با حالت کشسانی کمتر با پارچه قبل ترکیب گردیده است. جهت ترکیب و دوخت پارچه‌ها با یکدیگر به گونه‌ای است که برای باز شدن و ظاهر آن مشکلی به وجود نیاید. از طرفی می‌توان به عنوان عنصری در شکل‌گیری تنوع ظاهری از لحاظ رنگ و بافت در نظر گرفت.