ساختمان شماره دوازده، اثر استودیو دوازده

در این پروژه با یک قطعه زمین شمالی با قواره حدودی 13.9 متر عرض و 23 متر طول که به صورت همجواری (in fill) در شهر تهران قرار گرفته، روبه رو بودیم. با توجه به تقاضای منطقه برای واحدهای کوچک و نیز شکل زمین، باید تمهیدی دیده می‌شد تا روشنایی مناسب سمت جنوب و چشم‌انداز شهری، برای ساکنان این مجموعه در بهترین حالت تامین گردد. حفظ کیفیت فضایی با بهینه‌سازی فضاها و متصور شدن عملکرد برای هر فضای داخلی و پیش‌‌فرض قراردادن این سناریو سبک زندگی که ساکنان دنبال آسایش زندگی نه در خلال مصالح گران قیمت، بلکه در راستای جایی برای خوب زندگی کردن هستند، از ایده‌های اولیه طراحی بوده است. از سوی دیگر ایجاد تعامل بین مساله اقتصادی که بر استفاده حداکثری از زیربنای واگذار شده مطابق ضوابط شهرداری تاکید دارد و نیز خارج نمودن نمای شهری از یک پوسته ایستا و حوصله سربر که فاقد هرگونه دیالوگی با شهر و یا حتی با درون خودش است، ایده‌ی اصلی طراحی حجمی این ساختمان بود.

زیبایی شناختی

تاکید بر کشیدگی طولی ساختمان و ایجاد کنتراست با بافت و رنگ در پوسته ساختمان علاوه بر بوجود آوردن روابط مطلوب استاتیک (زیبایی شناختی) سبب پیدایی تصور حجمی از ساختمان و رفتاری دینامیک برای پوسته شده و ساختمان با شهر چه در مقیاس انسانی و چه در مقیاس شهری، دیالوگ پیدا می‌کند؛ ویژگی که معتقدیم ساختمان‌های یک کلان‌شهر برای کسب هویت مستقل، به آن نیازمند هستند.
نمای ساختمان بازی با نور و سایه را چه در داخل ( لوورهای چوبی) و چه از خارج بنا ( تراس‌های مثلثی شکل و تو رفته) نمایان می‌کند.

نوآوری‌ها و مزایای پروژه:

ترجمه معمارانه ضوابط شهرداری و پیدا نمودن راه حلی جهت ایجاد تصور حجمی از پوسته با خالی نمودن حجم در طبقه همکف، استفاده از شکل ذوزنقه‌ای زمین و بازی با ارتفاع طبقه آخر، خوانشی بدیع به ساختمان داده است.
ویژگی اکولوژیک طرح با دو پوسته کردن سمت غربی آن و تعبیه لوورهایی بر روی پنجره‌ها که مثل دمپر باز و بسته می‌شوند و نیز تراس‌های نسبتا پرعمقی که شدت تابش نور خورشید را تعدیل می‌کنند، تامین شده است. همچنین جایگزین نمودن دیواره پرچین مانند با یک دیوارتوپر برای حیاط ساختمان، دیالوگ صمیمانه‌ای بین شهر و ساختمان بوجود آورده است.
سه تیپ پلان متفاوتی که در این مجموعه آپارتمانی طراحی شده‌اند، هر یک ویژگی کیفی بسایر متفاوتی دارند که می‌تواند جوابگوی سبک زندگی‌های متنوعی باشد.
سازه ساختمان فلزی با سقف کامپوزیت به روش عرشه فولادی است. دیوارها با بلوک لیکا چیده شده است. نما از دو بخش سیمان به روش آب ساب و چوب ترمو ساخته شده است.

معماری معاصر ایران :مسکونی، آپارتمانی

________________________________           

نام پروژه: ساختمان شماره دوازده
عملکرد: آپارتمان مسکونی
معماران اصلی: نیلوفر نیکسار
کارفرما: خصوصی
همکاران طراحی: سارا غفوری، نیما حبیبی، سارا انواری، شمسا مخبر
آدرس پروژه: تهران، خیابان روشنایی، قیطریه جنوبی، پلاک دوازده
مساحت/زیربنا: 1604 مترمربع
جزئیات طبقات و کاربری آنها: طبقه 1- پارکینگ / طبقه همکف لابی و پارکینگ / طبقه اول تا ششم مسکونی / بام سبز
اجرای پروژه: بهرنگ بنی آدم/ استودیو دوازده
طراحی سازه: بهرنگ بنی آدم
نوع سازه: فلزی
طراحی تأسیسات: علی نصرتی
سرپرست کارگاه: افشین هادیان
نظارت پروژه: استودیو دوازده
تاریخ طراحی: 1391
تاریخ شروع ساخت: 1391
تاریخ پایان ساخت: 1393
عکاسی پروژه: علی دقیق
جوایز کسب شده توسط پروژه:
1) در بخش معماري، ساختمان و سازه / A Award برنده جایزه معماري میلان ، ایتالیا 2015
2) برگزیده براي نمایشگاه موزه MAXXI در بخش “معماری معاصر ایران”، رم، ایتالیا 2015
3) برگزیده براي نمایشگاه آجر و آینه، نمایش آثار معماران معاصر ایرانی / رم، ایتالیا 2015