آپارتمان شماره‌ی 10 اثر بهرام شکوهیان، امیر فاضلی، رتبه‌ی دوم پنجمین جایزه‌ی ملی آجر بخش آپارتمانی، 1403
ساختمان مسکونی نوژان، شیراز اثر محمد گرمنجانی، سمیرا شفیعی، رتبه‌ی سوم ششمین دو سالانه‌ی معماری ایران بخش آپارتمان، 1403

خانه‌ای رو به سِدروس اثر محمدمهدی سعیدی، دنیا فرقانی

چهارمین شب معماران، رتبه‌ی دوم مشترک پنجمین جایزه‌ی ملی آجر بخش بازسازی، 1403

A House Looking to A Cedrus Tree / Mohammad Mehdi Saeidi, Donya Forghani

خانه‌ای رو به سِدروس، پروژه بازسازی یک ویلای مسکونی -تفریحی در منطقه‌ی وینه کرج است. طبیعت بستر پروژه، مهم‌ترین نیروی موثر در فرایند شکل‌گیری طرح بوده است. ساختمان موجود در کنار رودخانه، در جوار درخت سِدروسی ارزشمند، در حجمی از آسمان آبی و طبیعت کوهستانی قرار گرفته‌است. لذا رویکرد اصلی طراحی در این پروژه به آغوش‌کشیدن طبیعت و حضور حداکثری عناصر و عوامل طبیعی در خانه بوده‌است. آنچه در سازه قدیمی مغفول مانده بود. سدروس حیاط میزبان خانه است. آفتاب، آسمان، آب، گیاه و باد با حرکاتی آرام و دوار در بنا حاضر می‌شوند تا تجربه‌ی زیست مسالمت‌آمیز با طبیعت را فراهم آورند. خط و خطوط به کار رفته در معماری با الهام از طبیعت، نرم و سیال اند که گه‌گاه این سیالیت جای خود را به سکون و صلبیت می‌دهد. همانگونه که در شمال با صلابت کوه مواجهیم و در جنوب با روانی آب.

دو چالش اصلی در بازسازی وجود داشت: نخست، کوتاه‌بودن سقف موجود؛ دوم، بسته بودن طبقات نسبت به یکدیگر. اسکلت موجود دیوار باربر، سقف طاق‌ضربی و کلاف فلزی مربوط به 50 سال پیش بود. در راستای ارتباط حداکثری درون و بیرون، و همچنین برای برقراری ارتباطات زیستی میان طبقات، دو وید، یکی در محل خرپشته فعلی و دیگری در نشیمن پیش‌بینی شده‌است. سازه موجود تقویت و با اسکلت فلزی ترکیب شد. در طبقه‌ی منفی دو، تراز فونداسیون 90 سانتی‌متر پایین‌تر رفت و به ارتفاع ستون الحاق شد. با توجه به حضور آجر در خاطره جمعی ما ایرانیان، آجر دستی سنتی به عنوان مصالح انتخاب شد و به عنوان متریال اصلی، درون و بیرون را به‌هم پیوند می‌دهد. بنا در جايی قرار دارد که نشاني ازمعماري ايراني نیست. کاربرد قوس‌ها در کنار متریال آجر يادآور تعلق بنا به مرز و بوم فرهنگي ايران با صورتي مدرن است. ضمن اينکه در ارزش‌گذاري ارتباط درون و بيرون موثر عمل  می‌کند. درخت سدروس تنومند حیاط در سکانس‌های مختلفی از لحظه ورود تا رسیدن به حیاط قابل مشاهده است. در نخستین مواجهه پس از ورود از خیابان سایه‌روشنی از شاخ‌و‌برگش از راه پله حیاط دیده می‌شود. بخشی دیگر از ورای طاق ورودی خود را نشان می‌دهد و هرچه به سمت حیاط پایین می‌رویم حجم بیشتری از درخت را از خلال بازشوها درک می‌کنیم تا به مواجهه مستقیم در حیاط برسیم. بافت و نقشِ نمای «خانه رو به سدروس» از میوه درخت کاج الهام گرفته شده است. همانطور که میوه‌های کاج در باد به زمین می‌افتادند و در سطح پراکنده می‌شوند، الگوی دانه‌های آن در سطوح نما بازنمایی شده اند، هم در بافت آجری نما و هم در لورهای فلزی نمای جنوب.

چهارمین شب معماران ایران، 1403

_______________________________________

نام پروژه: خانه رو به سِدروس
عملکرد: مسکونی
دفتر طراحی: استودیو معماری سِدروس
معماران: محمدمهدی سعیدی، دنیا فرقانی
همکاران طراحی: شادی حاجیان، ساناز شعبانی
طراحی فاز 2 معماری: مهسا معصوم‌زاده، کامیار طلوع‌بهبود، شهباز شاهلی، مهشاد حیدر
گرافیک: مریم دبیری، ساناز شعبانی، غزل لاهوتی
طراحی و معماری داخلی: استودیو معماری سِدروس
کارفرما: بخش خصوصی
مجری: استودیو معماری سِدروس
سرپرست کارگاه: مسعود وندحاتمی، فرهاد نیک‌فراز
نورپردازی: استودیو معماری سِدروس
مهندس تاسیسات: مهندس محمدوند
نوع تاسیسات: چیلیر، موتورخانه مرکزی
مهندس سازه: حامد نوری
نوع سازه: پیش از بازسازی دیوار باربر با کلاف فلزی
آدرس پروژه: استان البرز، جاده چالوس، روستای وینه، شماره 34
مساحت زمین: 1150 مترمربع
زیربنا: 590 مترمربع
تاریخ شروع- پایان ساخت: 1400 – 1403
عکاس پروژه: محمدحسین حمزه‌لویی
وبسایت: www.cedrus-architects.com
ایمیل: info@cedrus-architects.com
اینستاگرام: cedrus.architecture.studio

Project Name: A House Looking to A Cedrus Tree
Function: Residential
Office: Cedrus Architecture Studio
Lead Architect: Mohammad Mehdi Saeidi, Donya Forghani
Design Team: Shadi Hajian, Sanaz Shabani
Detail Design Team: Mahsa Masoumzadeh, Kamyar Tolo Behbood, Shahbaz Shahli, Mahshad Heidar
Graphics: Maryam Dabiri, Sanaz Shabani, Ghazal Lahouti
Interior Design: Cedrus Architecture Studio
Client: Private Sector
Constructor: Cedrus Architecture Studio
Construction Supervisor: Masoud Vand Hatami, Farhad Nikfaraz
Lighting: Cedrus Architecture Studio
Mechanical Installations Engineer: Mohammadvand
Mechanical Structure: Central HVAC System
Structural Engineer: Hamed Nouri
Structure: Load Bearing Walls with Metal Frame, Before Renovation
Location: No.34, Vineh Village, Chalous Road, Alborz Province
Total Land Area: 1150 m2
 Area of Construction: 590 m2
Date: 2021 – 2024
Photographer: Mohammad Hosein Hamzehlouei
Website: www.cedrus-architects.com
Email: info@cedrus-architects.com
Instagram: cedrus.architecture.studio

“A House Looking to a Cedrus Tree” is a renovation project. There was a half-finished building with a 50-year-old structure of about 590 square meters. The building is a recreational-residential villa for aged parents and their daughters. The site is located by the Challoos River, next to a precious Cedrus tree, and surrounded by mountainous nature. In the old building, there was no trace of the tree, and it seemed alien to the natural context. Therefore, the primary design approach has embraced the maximum presence of natural elements in the house. The Cedrus became the host. Sun, sky, water, plants, and wind appear in the building with slow and rotating movements to provide a peaceful living experience with nature. The architecture is soft and fluid, sometimes giving way to stillness and rigidity, since in the north, we face the solidity of the mountain, and in the south, we face the flow of water.

The selection of materials was to convey the feeling of warmth and comfort. Due to the presence of brick in the collective memory of Iranians, traditional handmade brick was chosen as the main material. The stout Cedrus tree in the yard can be seen in different sequences. In the first encounter, a light shadow of its foliage shows off from the courtyard staircase; as we go down towards the courtyard, we understand more of the tree through the openings to reach the direct encounter in the courtyard. The pine fruit was the source of inspiration for façade texture. As the pine fruits scatter to the ground in the wind, the grain pattern is represented in the façade, both in the brick texture and the metal louvers of the south façade. We establish a trans-environmental relationship with Iranian architectural tradition through arches, making the invisible visible.

مدارک فنی