تـراس هـارلـم اثر استودیو حریری و حریری

استعاره‌ای از اتصال به طبیعت و کیهان

این پروژه که به تازگی در طبقه‌ی سیزدهم یک ساختمان مسکونی (مشاع) در هارلِمِ نیویورک اجرا شده، شامل طراحی تراسی به ابعاد 9×5/5 متر (50 مترمربع) است. در ابتدا این تنها یک تراس بود که از سه طرف به طول 4/1 متر ریل‌کشی شده، مانند سایر تراس‌های معمولی در این ساختمان، کف آن نیز از بتون بود و چشم‌انداز فوق‌العاده‌ای به سِنترال پارک و افق شهر نیویورک داشت. قرار گرفتن این تراس در نمای جنوبی باعث شده بود تا از نور و گرمای زیادی بهره‌مند باشد اما ریل‌کشی کوتاه جانب غربی حریم و امنیت کافی را در مقابل تراس‌های مجاور فراهم نمی‌کرد.

خواهران حریری در طراحی این تراس از سنترال پارک و مضمون “حضور طبیعت در محیط شهری” الهام گرفتند. فرم ظاهری آن در ادامه‌ی سریِ کارهای تجربی آنها با فرم‌های هندسه‌ی فراکتال (ساختاری که هر جزء آن به کلّش شباهت دارد)، شکسته‌ی شفاف و تاخورده است و مانند تمام المان‌ها و ترکیب‌بندی‌های فراکتال، هر قسمت صورتی از سایر بخش‌ها و طرح کلی است که در مقیاسی بزرگتر استعاره‌ای از اتصال به طبیعت و کیهان را بیان می‌کند.

کف تراس با تخته‌هایی چوبی پوشیده شده و در بخش‌هایی این مصالح با یک تاخوردگی به حالت دیوارِ عمود یا سقفی پوشاننده تغییر شکل داده‌‌اند. دیوارها به محلی برای نشستن تبدیل می‌شوند و جعبه‌های ابزار باغبانی را درون خود نگه می‌دارند. سیستم نورپردازی آن، در تشدید زیبایی‌های طرح، در طول شب این محدوده را با نوری متمرکز و غیرمستقیم روشن می‌کند. تداوم و سیالیت بین بخش‌های مختلف سازه، فضا و متريالی که در آن به کار رفته، باعث شده تا فضای تراس وسیع‌تر از آن‌چه هست، به نظر برسد. در فضای این تراس می‌توان در محلی سرپوشیده غذا خورد، در فضایی روباز از تابش آفتاب لذت برد و یا به دیوار تکیه کرد و از چشم‌انداز پارک و کلان‌شهر معروف دنیا لذت برد.

اگر از داخل اتاق نشیمن به تراس نگاه کنید، به نظر می‌‌آید که فضایی بسیار بزرگ و دل‌باز باشد؛ یک اثر هنری که بازی ماهرانه‌ی نور و سایه‌در آن گریزی به سازه‌های شفاف و بلورین طبیعت است.

معماری معاصر ایران :طراحی داخلی

____________________________________

نام پروژه: تـراس هـارلـم
تیم طراحی: حریری و حریری
موقعیت پروژه: هارلم، نیویورک، آمریکا، 2010