بازسازی خانه‌ی اِریک کرَنزلِر
طراح: برَد دانینگ
بوِرلی هیلز، آمریکا

Eric Kranzler Residence Redesign
Designed by: Brad Dunning
Beverly Hills, U.S.

ریک کرَنزلِر بازسازی خانه‌ی خود در بوِرلی‌هیلز (1957) را به برَد دانینگ سپرد که تازگی نشاط ‌آوری با حال و هوای خانه‌های نیمه‌ی قرن را به محل سکونت خود وارد کند. در فضای خارج از خانه، یک دست مبلمان حول شومینه‌ای که مختص این پروژه ساخته شده، چیده شده‌اند.

اِریک کرَنزلِر بازسازی خانه‌ی خود در بوِرلی‌هیلز را به برَد دانینگ سپرد تا نشاطی با حال و هوای خانه‌های نیمه‌ی قرن را به محل سکونت خود وارد کند.
با آنکه خانه‌ی کرنزلر که متعلق به دهه‌ی 1950 میلادی‌ست، مورد بازسازی و طراحی دوباره قرار گرفته اما همچنان حس کلاسیک و اصیل خود را دارد، نمای خانه تغییر چندانی نکرده و این همان چیزی بود که کارفرما می‌خواست. دیوارهای سنگی منحنی به همراه وقفه‌های چوبی به‌رنگ قهوه‌ای مایل به قرمز، درهای لاکی و براق قرمز و بامی سفید الگوی غالب نمای خانه هستند. کرنزلر که یکی از مؤسسان شرکت مدیریت 360 می‌باشد و کارفرمایانش بازیگران و افراد مشهوری مانند توبی مک‌گوایر، کریستین دانست و جیمی فالون هستند، می‌گوید: «من در لوس آنجلس زندگی کردم، همین جا بزرگ شدم و همیشه این منطقه را دوست داشتم. زمانی که کودک بودم از پدرم می‌خواستم که من را به نوک تپه‌ی هیل‌کرِست ببرد تا خانه‌ی دَنی توماس را تماشا کنم». او در سال 2006 خانه‌ای در این منطقه برای خود خرید و متذکر می‌شود که هیچ دستکاری و تغییری در خانه اِعمال نشده بود. او زیبایی این خانه‌ی لانه ‌موشی و طبیعت و درختان اطرافش را تحسین می‌کرد و هر گوشه‌ی این خانه و تابش آفتاب را برای خود، مفرح و انرژی‌ بخش می‌دید. تنها موردی که احساس می‌کرد خانه به آن نیاز دارد، اِعمال اندکی تغییرات و بازسازی‌هایی بود که خانه‌ی دهه‌ی پنجاه را، با حفظ اصالتش به خانه‌ای امروزی و گیرا تبدیل کند. نام برَد دانینگ در صدر لیست افرادی بود که کرنزلر مایل بود طراحی خانه‌اش را به‌دست آنها بسپرد. این طراح، پیش از این برای کارفرماهایی مثل سوفیا کاپولا، تام فورد، دمی مور و اشتون کوچِر کار کرده بود و گرچه این دو نفر هرگز سابقه‌ی همکاری با یکدیگر را نداشتند، اما دانینگ به محض رویارویی با پروژه، تحت تأثیر حضور و کیفیت کلاسیک خانه‌ی کرنزلر قرار گرفت. او درباره‌ی بافت این منطقه می‌گوید: «اینجا محله‌ی بسیار شیکی‌ست که با استایل خاصی که دارد، به صحنه‌های نمایشی در تئاتر شبیه است. اریک [کرنزلر] و من کاملاً در مورد طرح این خانه اتفاق نظر داریم؛ ما هر دو مایلیم تا اصالت این بنا، حفظ شود». به این منظور، آنها تصمیم گرفتند که طرح اصلی خانه را دست‌ نخورده رها کنند و با متريال‌های عالی، نازک ‌کاری‌ها و اجرای حرفه‌ای جزئیات، به بازسازی دکور و چیدمان‌های خانه بپردازند. سنگ فرش تازه‌ای که در کف راهروی ورودی و اتاق غذا خوری نصب شد، تا اتاق‌های نشیمن، آشپزخانه و حمام نیز راه پیدا کرد. برای تراسی که در اتاق خواب قرار داشت، از درهای کشوییِ شیشه‌ای استفاده شد تا ارتباط با بیرون، ملموس‌تر باشد. حیاط مرکزی که تا پیش از بازسازی، یک فضای بتونی سرد و معمولی بود، با جانمایی گیاهان بامبو و یک چشمه‌ی مصنوعی به یک واحه‌ی مدرن در قلب این خانه بدل شد. استایل کاری دانینگ در طراحی فضاهای داخلی، به دور از آشفتگی و استفاده از تعداد اندکی المان پرصلابت و تندیس‌وار است؛ مانند مبل سِرپنتین (مانند مار) از ولادیمیر کاگان که در اتاق نشیمن گذاشته شده و دیواری منحنی از چوب گردو که یک فضای پذایرایی نوشیدنی و یک انبار در خود دارد و طراحی خود دانینگ می‌باشد.
طراحی فضای بیرونی به شرکت آرت لونا محول شد. آنها که بر اساس میل اصلی کارفرما، سعی در حفظ حس اصیل خانه داشتند و در عین حال می‌خواستند که منظری امروزی و مدرن برای آن فراهم نمایند، تعدادی فضای محصور ایجاد کردند که هر یک، به شیوه‌ای متفاوت آراسته شده و گیاهان و گل کاری مخصوص به خود را دارد و با بقیه متفاوت است. در پایان روند بازسازی و دکور نمودن خانه و فضای بیرونی آن، این محل مسکونی به مکانی دلباز و وسیع با سازه‌هایی متمرکز بر سنگ و چوب و شیشه تبدیل شد که در میان این منطقه‌ی آرام و خوش آب ‌و هوا، سرشار از آرامش و انرژی‌ ست. طنین خنده و شادی، چنان در فضای آن می‌پیچد که گویی ابدی‌ ست و هرگز خاموش نخواهد شد. کرنزلر با مشاهده‌ی نتیجه‌ی کار اظهار کرد که زیبایی‌ های این خانه، زمانی به ‌طور کامل نمایان می‌گردد که خانواده و دوستان به اینجا رفت ‌و آمد کنند.
طراحی خانه‌ی مورد پسند کرنزلر، در شغل او نیز تأثیر مثبتی گذاشت؛ او که در زندگی حرفه‌ای خود دائم با افراد مشهور و ستاره‌های فیلم و سینما در ارتباط است، حالا در مهمانی‌ هایی که در خانه‌اش برگزار می‌کند، با رضایت و خوشنودی بیشتری از آنها پذیرایی می‌کند. او در این‌باره می‌گوید: «زمانی که من به همراه توبی مک‌گوایر میزبان شامی برای مایکل گووان (مدیر موزه‌ی هنر لوس آنجلس) و دایان کیتون بودیم، از من خواستند که تمام خانه را به آنها نشان بدهم!» او هر بار که درباره‌ی خانه‌ی تازه‌اش صحبت می‌کند، لبخند می‌زند و یادآور می‌شود که این تغییر در بستر مکانی که او همیشه به آنجا علاقه داشته، چگونه انرژی و نشاط فوق‌العاده‌ای به او و زندگیش بخشیده است. او می‌گوید: «وقتی به خانه نگاه می‌کنم و می‌دانم که متعلق به من است، مثل یک کودک احساس می‌کنم که شادترین آدم هستم.»