استیون هال خانه‌ی استرتو، 1992/ دالاس، تگزاس
نمایشگاه بین‌المللی مبلمان و تزئینات داخلی، دكوراسیون و طراحی داخلی دوبی (ایندکس)ادارات مرکزی شرکت گاز طبیعی اسپانیا، بارسلونا
معماران: دفتر معماری EMBT: انریک میرالس و بِنِدِتا تالیابوئه
شرکت گاز طبیعی اسپانیا با تمایل به حفظ ریشه‌های تاریخی خود، ادارات مرکزی جدید خود را در بارسلونتا ساخته است: همان سایتی که 160 سال پیش از این، نخستین پالایشگاه گاز اسپانیا در آن مشغول به کار بود.
ساختمان جدید همچون موجودی زنده که در مقابل محرک‌های خارجی واکنش نشان می‌دهد، بسته به شرایط مختلف کاری و تغییر وضعیت محیط، به گونه‌های متفاوتی عمل می‌کند. اهداف مختلفی در طراحی بنا دنبال شده‌اند: ایجـــاد نشانه‌ای شاخص و چشمگیر در افق بارسلونا تا همانند دروازه‌ای برای این شهر، جلوه‌گر شود و با ساختمان‌های کوتاه نزدیک خود رابطه‌ای هماهنگ پیدا کند و فضاهای عمومی مطلوبی در اختیار مردم قرار دهد. این معادله‌ی دشوار از طریق تقسیم پروژه به چند سازه در مقیاس‌های مختلف حل شد. هریک از این سازه‌ها هویت و نامی مخصوص خود دارد. با وجود این چنددستگی، پوششی یکسان و پیوسته همه‌ی حجم‌ها را در برمی‌گیرد و به این ترتیب، ظاهری واحد و یکپارچه به کل بنا می‌دهد.
شاخص‌ترین بخش مجموعه، حجمی است که «برج» نام دارد: ساختمان بلندی با 21 طبقه و 86 متر ارتفاع که به واسطه‌ی سطح قاعده‌ی Vشکل خود، در نماهای مختلف پرسپکتیو به نظر می‌رسد به دو ساختمان تقسیم می‌شود. بخش افزوده‌ای که «دستک» نام دارد از طبقه‌ی همکف بیرون زده و همچون شاخه‌ی شکسته‌ای تا طبقه‌ی هفتم امتداد می‌یابد و سطوح آبشاری از جنس شیشه‌ی ضخیم، ظاهری شکسته و بریده‌بریده به آن می‌دهند. طبقات «برج» از هشتم تا سیزدهم، با «ناو هواپیمابر» شریک می‌شود: ساختمان سیزده‌طبقه‌ای که بین طبقات پنجم تا نهم، به صورت افقی تا طول هشتاد متر گسترده می‌شود و حدود سی‌متر از آن به صورت بیرون‌زده در هوا معلق است و نقش نمادین دروازه و درگاهی را برای شهر بازی می‌کند.
مجموعه رو به سوی داخل قطعه زمین خود، ساختمان دیگری را نیز به نام «رگبار» در بر می‌گیرد. «رگبار» نیز به نوبه‌ی خود با ساخت بنای چهارمی به نام «آبشار» مورد گسترش و نوسازی قرار گرفت. هردو این ساختمان‌ها به گونه‌ای طراحی شده‌اند که فاصله‌ی مناسبی با سایر بخش‌ها داشته باشند؛ برای این منظور، آخرین دهانه‌ی بنای اولیه‌ی «رگبار» برداشته شد و طبقات بالایی «آبشار» هم عقب نشستند تا نور آفتاب به طبقات پایینی «ناو هواپیمابر» راه پیدا کند.
پوشش بنا، علاوه بر آنکه کل مجموعه را زیر چتر واحدی گرد می‌آورد، از دور نیز جلوه‌ای انتزاعی به ساختمان می‌دهد، ضمن آنکه پنجره‌های بزرگی که گویی نما را نقطه‌گذاری کرده‌اند، از نزدیک بسیار جذاب به نظر می‌رسند. این، دیوارنمایی است از شیشه‌ی آینه‌ای با بازتاب مبهم و نامشخص، که دال‌ها را از نظر پنهان می‌دارد و پیوسته در حال تغییر است.
با هدف ایجاد گفت‌وگویی میان بنا و محیط و تبدیل ساختمان به نماد و دروازه‌ای برای شهر، کل پروژه در مقیاس‌های گوناگون طراحی شد و همه‌ی اجزای مختلف آن در زیر پوشش واحدی گرد هم آمدند.
مطالب مرتبط
