آپارتمان مسکونی سپهر در زمینی به مساحت 300 متر مربع و به ابعاد 30×10 متر در 5 طبقه‌ی مسکونی تک­واحدی، هرکدام به مساحت 180 متر مربع و 2 طبقه مشاعات شامل پارکینگ و انبار طراحی و ساخته شد. زیربنای کل پروژه 1,386 متر مربع و سازه‌ی ساختمان بتنی است و تأسیسات آن شامل سیستم سرمایش و گرمایش مرکزی می‌باشد.
ایده‌ی طرح:
جریان طراحی با شناخت زمینه و بستر طرح آغاز می‌شود، به طوری که سرنخ‌های ایده معمولاً در بستر یافت می‌شوند. مباحثی نظیر هویت و اقلیم که از موضوعات بنیادین است نیز در بستر نهفته است. پیچیدگی‌های زمینه، مسائل پروژه را شکل می‌دهد؛ مسائلی از قبیل چندهویتی که باعث پیچیدگی صورت مسئله می‌شوند.
تهران شهری است فراتر از یک شهر با گوناگونی فراوان فرهنگی و هویت‌هایی که به سبب تعدد تا مرز بی‌هویتی پیش می‌روند. چهره‌ی شهر آشفته‌بازاری است فارغ از تفکری واحد تا بناها را در پیوندی نظام‌بخش در کنار هم قرار دهد و شهری به وجود آورد که دارای هویتی قابل تشخیص باشد.
حال پرسش اساسی اینجاست که در چنین زمینه‌ای که فاقد هویت یگانه است و بافتی ناشی از جاه‌طلبی و بی‌ریشگی دارد، چگونه باید معماری کرد؟
شکل شهر بازنمودی از اندیشه‌ی جاری و هویت‌سازی بر آن است و آشفتگی شهر تهران نیز از این قاعده مستثنا نیست. بنابراین در چنین ساختاری در نمای محدود و فشرده‌ی شهری که فاقد فضای تهی یا آزاد در پیرامون آن است، آپارتمان از هر سو با ساختمان‌های اطراف احاطه شده و نما تحت تأثیر بدنه و نماهای اطراف آن قرار دارد. شهر تهران با افزایش آپارتمان‌سازی، شاهد پیشرفت عمودی است که سبب متراکم‌تر شدن شهر می‌شود. سیمای چنین شهری سخت نیازمند “ابداع” است. یکی از مشکلات شهر، سیمای بدون عمق و فاقد بعد آن است که روح بنا را در پشت صفحه‌ای دوبعدی پنهان می‌کند و کالبدی بی‌جان می‌آفریند. به همین سبب نیازمند روحی تازه است تا با نگاهی متفاوت و با بهره‌گیری از ارزش‌های خود به بازآفرینی بپردازد.
آپارتمان سپهر تحت تأثیر نیروهایی که از طرفین زمینه به آن وارد می‌شود، تغییر فرم می‌دهد. نیز این نیروها باعث تغییر فرم در بعد سوم نیز خواهند شد و نما از شکل ساختار دوبعدی کلیشه‌ای خارج می‌شود. بعد چهارم با حرکت در معبر روبه‌رو از یک سو، و با تغییر نور از سوی دیگر، در جریان است. ما این نیروها را با نوستالژی بازی‌های کودکانه (اوریگامی) در هم آمیختیم تا به گویشی نو دست پیدا کنیم. طرح دارای بیان و ساختاری تازه در رابطه با شهر است. دو‌پوسته شدن نما در فضای تراس‌ها علاوه بر ایجاد عمق و حریم، به بحث ذخیره‌ی انرژی و تبادل حرارتی و مبحث پایداری نیز کمک شایانی خواهد کرد.

طراحان: رضا صیادیان، سارا کلانتری (دفتر معماری تداوم پویا)
تیم طراحی: آریان اسپریدونف، حمیدرضا رزم‌آریا
مدل‌سازی کامپیوتری: لادن پاکزاد
ماکت: شیوا تبار حیدر
گرافیک کامپیوتری: سپیده برازش
سازه: محمد فتحی
تأسیسات: آرش افشاری
کارفرما و مجری: گروه ساختمانی موج
مدت اجرا: 1392-1390
عکاس: علیرضا بهپور
محل پروژه: تهران، خیابان مرزداران

مدارک فنی