معماری پایدار، معماری سبز، ساختمان آر.اِس.اِف اثر گروه طراحی آر.اِن.اِل (RNL Design)، رتبه پلاتنیوم لید
معماری انسان دوستانه، مدرسه آنامپا فرانسیسکو پرز اثر گروه معماران آرکیتکچر فُر هیومَنیتی(Architecture for Humanity)
آلونی اثر گروه معماران دِکا(DECA Architecture)
گروه معماران دِکا (DECA Architecture) یک گروه معماری مستقر در آتن (Athens)، یونان (Greece) است که توسط الکساندروس وایتسوس (Alexandros Vaitsos) و کارلوس لوپِرنا (Carlos Loperena) تاسیس شد. گروه معماران دِکا، یک گروه شناخته شده در سطح بین‌المللی است که به دنبال بینش در زمینه‌ی ساخت ساختمان‌ها، لَنداِسکِیپ‌ها (Landscapes) و آبجکت‌ها (Objects) است و از سال 2001، پروژه‌هایی را در سراسر یونان و اروپا انجام داده است. تیم دِکا به اندازه‌ای بزرگ است که می‌تواند با پروژه‌هایی در هر مقیاسی درگیر شود و در عین حال رویکرد شخصی را حفظ کند. سیکلادها (Cyclades) یک گروه جزیره‌ای در دریای اژه (Aegean Sea)، جنوب شرقی یونان هستند. امروزه این جزایر در حال تغییر هستند و تقاضاهای زیادی برای ساخت خانه‌هایی برای تعطیلات (Holiday Homes) در آنها وجود دارد؛ آلونی (Aloni) نام خانه‌ای واقع در جزیره‌ی آنتیپاروس (Antiparos)، جزایر سیکلادیک (Cycladic Islands) است که در سال 2006-2008 با مساحت 210 متر مربع توسط گروه معماران دِکا طراحی شده است. یکی از اساسی‌ترین مداخلات انسان در گذشته‌ی جزایر سیکلادیک، استفاده از دیوارهای سنگی (قلوه‌سنگی) خشکه‌چین (Dry-rubble Stone) در اطراف زمین‌های کشاورزی بود؛ این دیوارها، زمین را حفظ و زمین‌های پرشیب جزیره را به زمین‌هایی قابل کشت و زراعت تبدیل می‌کردند. مناظر جزایر دریای اژه توسط تراس‌های بی‌پایانی که در طول قرن‌ها ساخته شده‌اند، به منظور ایجاد زمین‌های مسطح مناسب برای تولیدات کشاورزی تعریف شده‌اند. این تراس‌ها توسط دیوارهای سنگی که بدون هیچگونه ملاتی ساخته شده‌اند، نگه داشته می‌شوند. آنها (دیورهای سنگی) توپوگرافی را به سازه‌های فوق‌العاده زیبایی تبدیل می‌کنند که شبیه مدل‌های انتزاعی معماری هستند. دیوارهای سنگی به سختی و با دست ساخته شده‌اند. هر نسلی برای نسل بعدی میراثی را به جا می‌گذارد، درک عمیقی از منابعی که برای مدیریت به آنها نیاز داشتند: آب و زمین حاصلخیز کم بود، باید مطمئن می‌شدند که هر تراسی که ساخته‌اند، به آب با جریان آزاد و بدون پسماند دسترسی دارد. چشم‌انداز صخره‌ای به تدریج به مناطقی تبدیل شد که می‌توانست از جمعیت در حال رشد پشتیبانی کند. در طراحی خانه‌ی آلونی، برای ایجاد لنداسکیپ مصنوعی از نمونه‌ای از دیوارهای سنگی حائل زمین استفاده شده است که هم قابلیت استفاده در خانه را دارد و هم نشانی از ویژگی‌های روستایی گذشته‌ی جزیره است.
طراحی خانه‌ی آلونی، پاسخی به توپوگرافی خاص سایت و تکنیک‌های ساخت و ساز روستایی است که در گذشته در جزایر سیکلادیک وجود داشته است. سایت خانه‌ی آلونی در جایی واقع شده است که در آنجا دو شیب با جهات مختلف به هم رسیده‌اند؛ در محور شمال- جنوب، شیب بین دو تپه بالا می‌رود، در حالیکه در محور شرق- غرب، شیب کاهش می‌یابد و منظره‌ای به سمت دریا ایجاد می‌کند. دو دیوار سنگی بلند روی تپه‌ها به صورت پلی در نظر گرفته شده که اجازه می‌دهد، خانه در فضای درون (بین آن دو دیوار) قرار گیرد، در حالیکه تداوم چشم‌اندازی که بر روی آن جریان دارد، حفظ شود. استفاده از این استراتژی ساده، باعث می‌شود که لبه‌های خانه محو و توده‌ی آن را در افق وسیع‌تر جزیره به صورت نامحسوس به نظر آید. اما ایده‌ی اصلی ایجاد یک چشم‌انداز مصنوعی بود که در آن روستا و خانه در کنار هم قرار گیرند و با هم هماهنگ باشند. در طراحی لنداسکیپ خانه‌ی آلونی از چهار حیاط استفاده شده است که این حیاط‌ها، فضای نشیمن را به پنج قسمت داخلی تقسیم می‌کنند. در نتیجه با اینکه، خانه از محیط اطراف محافظت می‌شود اما پر از نور طبیعی، دیدهای سخاوتمندانه و رابطه‌ی فشرده و اما غنی با محیط اطراف است. نام خانه‌ی آلونی به یک سبک برداشت محصول اشاره دارد که به عنوان بخشی از گذشته‌ی کشاورزی بوده، پیدا شده و در نام خانه حفظ شده است.
پروژه آلونیک توسط دفتر معماری DECA یکی از نمونه‌های برجسته طراحی معماری معاصر است که به شکلی خلاقانه و هنرمندانه، مفاهیم طراحی مدرن را با محیط زیست و نیازهای کاربری هم‌خوان کرده است. این پروژه که با استفاده از اصول طراحی مینیمالیستی و رویکردهای نوین در معماری ایجاد شده، نمادی از زیبایی شناسی و کارایی است که در بطن خود از عناصر طبیعی و فضاهای زندگی مدرن بهره می‌برد. این پروژه یکی از طرح‌های شاخص دفتر معماری DECA است که در آن، طراحی با استفاده از ایده‌های نوآورانه در کنار ارزیابی نیازهای کاربری و به‌کارگیری مصالح جدید، یک ساختمان مدرن و با هویت خاص ایجاد کرده است. این پروژه نه تنها یک ساختمان است بلکه به یک تجربه فضایی تبدیل شده که در آن زندگی و طبیعت به شکلی هماهنگ و پایدار در کنار یکدیگر قرار گرفته‌اند. یکی از ویژگی‌های برجسته این پروژه، مفهوم اولیه و فلسفه طراحی آن است. طراحی این پروژه با هدف ایجاد فضایی باز و شفاف شکل گرفته است. معماران این پروژه با در نظر گرفتن شرایط محیطی و اجتماعی، فضایی را طراحی کرده‌اند که در آن انسان و طبیعت در تعاملی ارگانیک قرار دارند. طراحی ساختمان به گونه‌ای است که به جای استفاده از دیوارهای سنگین و بسته، فضاهایی باز و نورگیر با پنجره‌های بزرگ در نظر گرفته شده است تا حداکثر ارتباط با محیط بیرون برقرار شود. استفاده از فرم‌های هندسی ساده و خطوط مستقیم در طراحی باعث شده است که این ساختمان ظاهری مینیمالیستی و در عین حال شیک و مدرن داشته باشد. از سوی دیگر، تاکید بر فضای داخلی با استفاده از مواد طبیعی مانند چوب و سنگ، موجب ایجاد حس گرما و راحتی در فضاها می‌شود. بخش‌های مختلف ساختمان به گونه‌ای سازمان‌دهی شده‌اند که به طور همزمان عملکردهای مختلفی را فراهم کنند. در این پروژه، به فضاهای عمومی، خصوصی و نیمه‌خصوصی توجه ویژه‌ای شده است. طراحی فضاهای اجتماعی مانند سالن‌های اجتماعات، لابی‌ها و فضاهای نشیمن به شکلی انجام شده است که تعامل اجتماعی و آرامش را برای ساکنان فراهم کند.
از لحاظ ساختاری، این پروژه از سیستم‌های مدرن و پیشرفته استفاده کرده است که به کاهش هزینه‌های انرژی و افزایش کارایی ساختمان کمک می‌کند. استفاده از سیستم‌های انرژی خورشیدی، پنجره‌های دو جداره برای عایق‌بندی حرارتی و تهویه طبیعی از جمله ویژگی‌های برجسته این پروژه است. یکی از اصلی‌ترین اهداف پروژه، تاثیر مثبت آن بر محیط زیست و جامعه است. در طراحی این پروژه، معماران به‌طور خاص به حفظ منابع طبیعی و کاهش اثرات منفی بر محیط زیست توجه کرده‌اند. از این رو، استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر مانند پنل‌های خورشیدی و ایجاد فضاهای سبز در اطراف ساختمان از جمله اقداماتی هستند که در راستای پایداری محیطی این پروژه انجام شده است. در کنار جنبه‌های زیست‌محیطی، این پروژه در سطح اجتماعی نیز تاثیرات مثبتی داشته است. با ایجاد فضاهای مشترک و عمومی که برای تعاملات اجتماعی مناسب هستند، این پروژه به تقویت روابط اجتماعی در جامعه کمک می‌کند. همچنین، دسترسی به خدمات و امکانات شهری به‌طور بهینه در نظر گرفته شده است که به راحتی ساکنان و بازدیدکنندگان کمک می‌کند. هر پروژه معماری با چالش‌هایی روبه‌رو است که باید به‌طور موثر برطرف شود. یکی از چالش‌های اصلی استفاده از مواد طبیعی و سازگار با محیط زیست در کنار حفظ کارایی و دوام ساختمان بوده است. همچنین، در طراحی پروژه باید به تطابق آن با شرایط اقلیمی منطقه توجه ویژه‌ای می‌شد تا از مصرف بی‌رویه انرژی جلوگیری شود. اما در عین حال، این پروژه فرصت‌هایی برای توسعه معماری پایدار فراهم کرده است. این پروژه می‌تواند الگویی برای سایر پروژه‌های معماری در ایران و سایر نقاط جهان باشد که به دنبال ایجاد فضایی کارآمد، زیبا و سازگار با محیط زیست هستند. این پروژه نمونه‌ای برجسته از معماری معاصر است که به‌طور هماهنگ میان زیبایی‌شناسی، کارایی و حفظ محیط زیست تلاش کرده است. طراحی این پروژه نه تنها به‌عنوان یک ساختمان، بلکه به‌عنوان یک تجربه فضایی در نظر گرفته شده است که ارتباط عمیقی با طبیعت برقرار می‌کند. علاوه بر ویژگی‌های طراحی منحصر به فرد خود، به‌طور قابل توجهی به پایداری و بهبود کیفیت زندگی انسان‌ها توجه کرده است. در نهایت، آلونیک نه تنها یک اثر معماری موفق است بلکه می‌تواند الگویی برای نسل‌های آینده در زمینه طراحی معماری پایدار و مدرن باشد.
Aloni by DECA Architecture
The design of the house is a dual response to the particular topography of the site and to the rural domestication techniques that in the past shaped the raw ‘Cycladic island’ landscape. In the past, dry-rubble stone walls domesticated the land for agricultural purposes and were the most prominent man-made interventions in the landscape. The walls retained earth and transformed a steep topography into a series of arable plateaus. Today, the Cycladic islands are being reshaped by a very different force: the demand for holiday homes. The design uses the precedent of earth-retaining stone walls to create an artificial landscape that is both rural and domestic in use. The site is a natural saddle where two slopes meet. In the North-South axis the slope rises between two hills while in the East-West axis the slope drops, opening to the sea views. Two long stone walls bridge the hills allowing the house to nestle in the space within while maintaining the continuity of the landscape which flows over it. This simple strategy blurs the edges of the house and makes its mass imperceptible within the broader skyline of the island. The presence of the house is revealed by the four courtyards carved into the flowing landscape. The courtyards separate the living spaces into five interior areas, an arrangement which resembles the fifth side of a dice. As a result, the house is protected from the elements yet is full of natural light, generous views and a compact but rich relationship to its setting. The name of the house itself, Aloni, refers to the remains of a crop-harvesting circle that was found and preserved as part of the agricultural past of the site.
Aloni, located on the Greek island of Antiparos, is a house firmly of its site. It is a dwelling that responds to the shape of the land and to the vernacular rural domestication techniques that shaped the raw ‘Cycladic island’ landscape. In the past, dry-rubble stone walls domesticated the land for agricultural purposes and were the most prominent man-made interventions in the landscape. The walls retained earth and transformed a steep topography into a series of arable plateaus. Today, the Cycladic islands are being reshaped by a very different force: the demand for holiday homes. The design uses the precedent of earth-retaining stone walls to create an artificial landscape that is both rural and domestic in use. The site is a natural saddle where two slopes meet. In the North-South axis the slope rises between two hills while in the East-West axis the slope drops, opening to the sea views. Two long stone walls bridge the hills allowing the house to nestle in the space within while maintaining the continuity of the landscape which flows over it. This simple strategy blurs the edges of the house and makes its mass imperceptible within the broader skyline of the island. The name of the house itself, Aloni, refers to the remains of a crop-harvesting circle that was found and preserved as part of the agricultural past of the site.
The terraced Landscape of the Aegean Islands The landscapes of the Aegean islands are defined by endless terraces that have been built throughout the centuries, in order to create flat land that is suitable for agricultural production. These terraces are supported by stone walls built without any sort of mortar, supported only by gravity and friction. They transform the topography into outrageously beautiful constructs that resemble abstract architectural models. The stone walls have been built painstakingly by hand. Each generation left a legacy to the next, a deep understanding of the resources that they needed to manage: Water was scarce and so was fertile land. Each terrace that they built had to make sure that water flowed freely without waste. The rocky barren landscape was gradually transformed to territories that could support the nutrition of growing populations. Aloni uses the precedent of the earth-retaining stone walls to create an artificial landscape that is both rural and domestic in use.
The design of ‘Aloni’ is a very specific response to the particular topography of the site and its rural setting. Basically, the site is a natural saddle where two slopes meet. In the North-South axis the slope rises towards two hills while in the East-West axis the slope drops, opening to the sea views. We built two long stone walls to bridge the hills and allow the house to nestle in the space within while maintaining the continuity of the landscape which flows over it. This simple strategy blurred the edges of the house and makes its mass imperceptible within the broader skyline of the island. The main idea was to create an artificial landscape where the rural and the domestic co-exist.
مدارک فنی
مطالب مرتبط
