آشـیـانـه­‌ی عـقـابِ یـک طـراح داخـلـی
«خــانــه­‌ای بــا طـعـم مـرکّـبــات»

Tropical Island Aerie

A Designer´s Fresh Citrus-hued codominium

اَنتونی باراتا، طراحی داخلی و صاحبِ این خانه، می­‌گوید: «من که هیچ‌وقت از کار دکوراسیون خسته نمی­‌شوم، چون دکوراسیون زندگیِ من است ــ و همیشه هم برایم هیجان‌­انگیز و سرگرم­‌کننده بوده است.» و این هیجان را می‌­توان به‌­عینه در خانه‌­ی دوبلکسی به مساحتِ 130 متر مربع که متعلق به اوست مشاهده کرد. وقتی از او می­‌پرسیم که چطور پالتِ نارنجی و زرد لیمویی را برای داخل این خانه انتخاب کرده، می­‌خندد و می­‌گوید: «کار بسیار ساده‌­ای بود.» باراتا با سابقه‌­ی بیش از 20 سال کار در عرصه‌­ی طراحی داخلی، هنوز هم شیفته­‌ی کارهای متفاوت و بدیع است، خیلی خیلی متفاوت‌­تر و بدیع‌­تر از انتخابی خوش­‌یمن. باراتا آشیانه­‌ی عقاب خود در وینیشن آیلند (Venetian Island) را «پرتوِ خورشیدی» در زندگی شخصی‌­اش توصیف کرده است. و این توصیف درست به اندازه‌­ی پالتی که انتخاب کرده حاکی از این است که خانه‌­ای با این‌همه زرد و نارنجی و لیمویی ــ در همه چیز، از اثاث، و دیوار گرفته تا ملزومات منزل ــ واقعاً چطور می‌­تواند به نظر برسد.
مبلمانْ پراکنده و مینیمال، صمیمی و شیطنت‌­آمیز، انتخاب شده‌­اند، بدون هرگونه محدودیت و زمختی. این عناصر در کنار کفپوش مصنوعی که کل خانه را درمی‌­نوردد، احساسی از گشودگی و دلبازی در فضا پدید می‌­آورند که به طرز بسیار مطلوبی جسارتِ به‌­کاررفته در رنگ‌­های داخلی را تعدیل می‌­کند. درب­‌های سرتاسریِ بالکن، طبقه‌­ی همکف و طبقه­‌ی بالاییْ آبشاری از نور طلایی خورشید را به فضای داخل خانه سرازیر می­‌کنند.
برای افزودن بر وسعتِ منزل هم باراتا و هم همکارش، ؤیلیام دایاموند، توافق کردند که هیچ اسباب و اثاث قدیمی را در این خانه به کار نبرند. باراتا، به قولِ خودش، یک نوع استیلِ قدماییِ متعلّق به دهه­‌ی 1970 را از صافیِ چشمانِ خود گذراند و آن را در منزل به کار برد. اما او آثار هنریِ دهه‌­ی مزبور را نمی­‌خواست، و در عوض ترجیح می­داد تا جلوه‌ی هنر و طراحی مدرن را به شکل بدیع‌­تری مورد استفاده قرار دهد.
به محض ورود به منزل چشم متوجه نمای زیبای داخل آن می‌­شود و سپس به بازی متقابل رنگ­‌ها، طرح­‌ها و عناصر طراحیِ آن پی می‌­برد. دیوار نارنجیِ اتاق نشیمن، هم زمینه‌­ی 30 تابلوی نقاشیِ رنگارنگ اثر سیل فلویر (Ceal Floyer) را تشکیل می‌­دهد که با چکاندنِ قطره‌­های رنگ بر بوم ایجاد شده‌­اند، و هم زمینه­‌ی یک شِز (chaise) بلند میلو برامَن (Braughman) به رنگِ زردِ لیمویی است که گویی در فضا معلق نگاه داشته شده است. یک کُنسُلِ نارنجی کارِ کارل سْپرینگر، متعلّق به دهه­‌ی 1970 و خریداری­‌شده در لندن، در مقابلِ این شِز قرار گرفته است. در همان نزدیکی‌­ها، یک میز تحریر انحناءدار، کاری از موریس کولکا (Maurice Culca) که برای ژول لُلو (Jules Leleu) طراحی و ساخته شده، فضای کاری خانه را تعریف کرده است.
فضای غذاخوری را یک دیوار زرد لیمویی و سفید توصیف کرده که الهامی­ست از الگزاندر جیرارد (Girard) و توسط اَدَم لوئن­باین (Lowenbein) رنگ­آمیزی شده است. یک میز غذاخوری از جنس شیشه و کرُم با صندلی­های گرد و با نشیمنِ چرمیِ نارنجی­‌رنگ، احاطه شده که به همان اندازه­ که سبْک دارد، راحت هم هست. آنسوتر، کابینت­‌های لاکی سفید و مجلّل، با یراقِ فولادی­شان آشپزخانه را مجهّز ساخته‌­اند.
یک حرف بزرگِ “A” (به نشانه­‌ی Anthony) بالای سرتخت چرمی سفید با حاشیه‌­ی نارنجی، الهامی از جرج نلسن، قرار دارد که اِچینگ‌­های گردِ دِمیَن هرست را به یاد می‌­آورد. خود باراتا، دائم از روی بالکن به آب­‌های زیبای مناطق استوایی نظر می‌­اندازد و درباره‌­ی این تغییر چشم‌­انداز می‌­گوید: «در جزیره بودن و از فراز خلیج به شهر دوردست نگاهی انداختن، واقعاً حکایتی دارد.»

طراح داخلی: ؤیلیام دایاموند و اَنتونی باراتا،
شرکت دایاموند باراتا دیزاین، نیویورک، نیویورک
متن: مارلین شولود
عکس: رابرت بْرَنتلی، دلری بیچ، فلوریدا
ترجمه­‌: علیرضا سیّداحمدیان