آزاده صحرائیان

بیوگرافی
آزاده صحرائیان فارغ‌التحصیل رشته‌ی معماری از دانشگاه آزاد شیراز است که از سال ۲۰۱۲ تا کنون مشغول خلق آثاری انتزاعی و پر جزئیات با روان‌نویس بر روی کاغذ می‌باشد. کارهای هنری او‌ که حاصل تلاقی و گفتمان میان معماری، علم و فلسفه است بر روی ارتباط میان فرم، شکل‌گیری و پروسه‌ی رشد در خلال زمان تمرکز یافته‌اند. آثار هنری وی در نمایشگاه‌های انفرادی و گروهی متعددی از جمله نمایشگاه By the People + Monochrome Collective (جورج تاون، واشنگتن دی سی)، گالری هیسااوکا (واشنگتن دی سی)، مرکز هنری شلِزینجر در کالج ایالتی ویرجینیا (الکساندریا)، گالری تاچ استون (واشنگتن دی سی)، گالری دی سی آرتز سنتر (واشنگتن دی سی)، گالری ۳۱۱ (رالی، کارولینای شمالی)، گالری و انجمن هنری کِراوِن (نیو بِرن، کارولینای شمالی)، مارک آرتز (ویچیتا، کنزاس)، انجمن هنری آلِگانی (کامبرلند، مریلند) و گالری لیمنار (هادسون، نیویورک) به نمایش درآمده‌اند.
پیش از مهاجرت به آمریکا در سال ۲۰۱۳، آزاده و همسرش آرش دیلمی ( معمار)، بر روی تعریف متدلوژی طراحی حاصل آنالیز و تحلیل پدیدارشناسانه‌ی فرآیندهای طبیعی با یکدیگر همکاری می‌کردند. آثار و مقالات ایشان در کنفرانس بین‌المللی مهندسی اطلاعات و دانش (لاس وگاس، آمریکا)، فصل‌نامه‌ی گزارش (شیراز، ایران) و سالنامه‌ی معماران معاصر شیراز به چاپ رسیده‌اند.
آزاده صحرائیان هم‌اکنون ساکن ایالت مریلند امریکاست. آثاری از سه مجموعه‌ی اصلی او با نام های Formation, Morphogenesis, Regeneration که حاصل تلاش او از سال 2014 تاکنون است در کلکسیون‌های شخصی نگهداری می‌شوند.
بیانیه هنرمند
« شکل پایان است، مرگ است. شکل‌گیری جنبش است، حرکت است. شکل‌گیری زندگی است.»
پل کله
توالی چهار نوکلئوتید آدونین، سیتوزین، گوانین و تیمین در مارپیچ دوگانه‌ی دی اِن آ می‌تواند میلیون‌ها موجود گوناگون را در سراسر کره‌ی زمین خلق کند. این بدان معناست که تمامی اشکال شناخته شده‌ی زندگی بر روی زمین تنها از یک الفبای چهارحرفی منتج شده‌اند. این سیستم ساده که به خلق ریخت‌شناسی‌های پیچیده می‌انجامد الهام‌بخش اصلی آزاده صحرائیان به عنوان معمار و بعدها به‌عنوان هنرمند بوده است. از این رو، وی در خلال تحلیل و بررسی الگوهای طبیعی و مصنوعی و سیستم‌های پیچیده، « چیزهای زنده » خلق می‌کند که از خصوصیات و ویژگی‌های این سیستم‌ها پیروی می‌کنند.
تمرین‌های هنری او به جای الگوبرداری از شکل و فرمی مشخص بیشتر بر روی فرآیندهای شکل‌گیری متمرکز هستند؛ از این رو طرح‌های انتزاعی او پروسه‌های پیدایش و رشد را دنبال کرده و در خلال شکل‌گیری گام به گام جزئیات و ریزه‌کاری‌ها نمایان می‌شوند. طرح‌هایی که در قالب پارادوکس‌های طبیعی/ انتزاعی، غیرقابل پیش‌بینی/ محاسباتی، منظم/ آشفته، ساکن/ جاری، زاده می‌شوند. در پروسه‌ی خلق این آثار گفت‌وگویی مداوم میان شکل‌گیری و دگردیسی وجود دارد که طرح‌های او تنها مقطعی از آن را آشکار می‌سازند.