بازآفرینی فضاهای نوآوری در بطن ساختمان‌های آموزشی دانشگاه صنعتی امیرکبیر اثر بهنام میرانیان
بازآفرینی فضاهای نوآوری در بطن ساختمان‌های آموزشی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
دانشگاه‌ها به عنوان یکی از عناصر مهم تحول در هر جامعه‌ای، بنا به شرایط و ضروریات زمان و محیطی که در آن قرار دارند ماموریت‌های گوناگونی عهده‌دار می‌گردند. در نسل جدید دانشگاه‌ها تاکید بر شکوفایی خلاقیت دانشجویان در اولویت قرار گرفته است و ماحصل این نگرش تربیت کارآفرینان و ارایه‌ی راه‌کارهای بدیع و خلاقانه در مواجه با محدودیت‌ها و مشکلات است. یکی از ساختارهایی که شرایط شکل‌گیری و رشد ایده‌های خلاقانه دانشجویان را هدایت و تسریع می‌نمایند وجود مراکز نوآوری در دانشگاه‌ها است.
مراکز نوآوری به عنوان بخشی از ساختار نوین دانشگاه‌ها با ترویج فرهنگ کارآفرینی و نوآوری از طریق برگزاری دوره‌ها و کارگاه‌های آموزشی، ارایه مشاوره و حمایت‌های مادی و معنوی در جهت پرورش ایده‌های خلاقانه امکان تشکیل کسب و کارهای فناورانه مبتنی بر راه کارهای نوآورانه را تسهیل می‌نماید.
همجواری مراکز نوآوری و دانشکده‌ها علاوه بر امکان برقراری ارتباط مناسب دانشجویان با این مراکز، شرایط هدفمند نمودن آموزش‌های آکادمیک مبتنی بر نیاز روز جامعه را نیز فراهم می‌نمایند. از سوی دیگر ضرورت دارد که فضاهای کار برای تیم‌های نوآور در جواز فضاهای آموزشی در زبان معماری نیز جاری شده و ضمن حفظ ارتباط دانشکده و مرکز نوآوری با یکدیگر، هویت مستقلی نیز برای مرکز نوآوری قائل شود.
پروژه پیش رو با هدف اجرای مراکز نوآوری در 7 دانشکده دانشگاه صنعتی امیرکبیر طرح‌ریزی شد.
در قدم اول با بررسی دانشکده ها و فضاهای موجود، مکانی مناسب جهت ایجاد فضای کاری اشتراکی، فضای بحث و تبادل، استراحت و گرد هم آیی در هر دانشکده انتخاب گردید. این انتخاب به گونه‌ای بود که حداکثر ارتباط با سایر فضاهای دانشکده را دارا باشد. و فضاهایی باشد که علاوه بر داشتن موقعیت ارتباطی مناسب فاقد کاربری فعلی مناسب باشد تا بتوان از طریق تغییر کاربری هم به هدف بیان شده فائق آمد هم فضاهای مرده و ناکارآمد در محیط دانشگاه را پویاتر نمود.
در روند طراحی این نوع از فضاها یکی از اصولی که در طراحی حائز اهمیت است پیوستگی فضایی است. ایجاد فضای رابط میان عناصر معماری در طراحی مراکز نوآوری دانشکده‌ها، امکانی برای ایجاد پیوند بین فضاهای مختلف فراهم می‌آورد و باعث پیوستگی در فضا و خلق فضای ارتباط دهنده می‌شود. همچنین در کلیت نیز سعی شده با استفاده از فرم و رنگ محرک، هر مرکز نوآوری در دانشکده‌های مختلف در دل دانشگاه صنعتی امیر کبیر خود را به صورت شاخص نمایش دهد و محرکی در جهت توسعه و گسترش آتی ایجاد نماید. در واقع در این پروژه با آوردن فضای کاری و سایر فضاهای وابسته با مشخصات خاص خود در بطن دانشکده‌های دانشگاه صنعتی امیر کبیر سعی بر آن شد که یک جامعه درون سازمانی تشکیل شود که فرآیند شبکه‌سازی بین افراد خبره و توانمند را با سرمایه گذاران تسهیل نماید.
معماری معاصر ایران: آموزشی
_______________________________________
نام پروژه: بازآفرینی فضاهای نوآوری در بطن ساختمان‌های آموزشی دانشگاه صنعتی امیرکبیر
عملکرد: مراکز نوآوری
شرکت: شرکت توسعه طرح و ساخت پناه
معماران اصلی: بهنام میرانیان
همکاران طراحی: منا افروغ، احمدرضا خداکرم، سیامک غفوری، الهه بارانی، مهسا مسعودی، نازنین ذاکری، داوود محمد حسن، آرزو خسروی
طراحی و معماری داخلی: بهنام میرانیان،منا افروغ، احمدرضا خداکرم، سیامک غفوری، الهه بارانی، مهسا مسعودی، نازنین ذاکری، داوود محمد حسن، آرزو خسروی
مجری: مهدی رضایی، زهرا خدری
تولید محتوا: آرزو شاگلدی، رضا اسکویی
گرافیک: آرزو شاگلدی
کارفرما: معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری
آدرس پروژه: میدان ولیعصر ،خیابان حافظ، پلاک 350، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
مساحت زمین: 3300 مترمربع
زیربنا: 2500 مترمربع
تاریخ شروع و پایان ساخت: 1398 الی 1400
عکاس پروژه: محمد حسن اتفاق، محمد کشوری
وبسایت: www.panahco.com
ایمیل: panahgroup.co@gmail.com
اینستاگرام: @panahco
مدارک فنی
مطالب مرتبط
