پژوهشکده‌‌‌‌‌‌‌ی فیزیک دانشگاه هومبولت، 2003 برلین، آلمان

استنلی سایتوویچ خانه‌ی ناپولی 1987-1990

مرکز فناوری اطلاعات باهن، دانشگاه تورنتو، 2002 تورنتو، اُنتاریو، کانادا

پژوهشکده‌‌‌‌‌‌‌ی فیزیک دانشگاه هومبولت، 2003
برلین، آلمان

پژوهشکده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی فیزیک دانشگاه هومبولت بخشی از مرکز پژوهش‌های علمی آدلِرسهوف در حومه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی جنوب شرقی برلین است. در این منطقه که طرح جامعی نیز برای آن تهیه شده، اکثریت با غشاهای ساختمانی شکل‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پذیر متعلق به بناهای آیرودینامیک آزمایشی دهه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی 1930 است. ساختمان پژوهشکده نیز در همان حال که همچون جزئی از طرح جامع با محیط اطراف ادغام شده، سازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی منفردی است با چهار پوسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی بیرونی جداگانه. سازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی درونی از بیرون قابل مشاهده است و به ساختمان حس و حالی از شفافیت و گشودگی می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دهد. حیاط‌های باغچه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دار درونی، جداکننده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی محوطه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های مختلف پژوهشکده هستند. این محوطه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها به صورت اتاق‌های شعاعی و حول یک هسته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی مرکزی آرایش یافته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند که موجب جهت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌یابی آسان، فاصله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌های کوتاه و قابلیت انعطاف‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌پذیری در استفاده از فضا می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود. به استثنای نمای شمالی، هریک از بخش‌های بیرونی ساختمان، شامل گذرگاه‌هایی است که بسیار آسان نگهداری می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند و به سیستم‌های آفتابگیر مختلف مجهزند. همه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی راهروها محافظ‌های گیاهی در برابر نور آفتاب دارند که دور چوب‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌بست‌های بامبو و فولاد در تمام طول نما پیچیده شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند. دیوارهای بیرونی همچون ساختارهایی سبک، به وسیله‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی سازه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی نگه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌دارنده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای از بتن مسلح حمل می‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شوند. مصالح به‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاررفته در ساختمان عبارتند از: بتن رنگی، صفحات شیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ای (شیشه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌کاری صنعتی)، فولاد و آلومینیوم. هزینه‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ی ساخت معادل پنجاه میلیون یورو اعلام شده است.