Avignon Green Building by ALH Taller, Ts Ladan Mostafazadeh
خانه چوبی اثر دفتر معماری پلیگون و گروه ویلوکس، ترجمه‌ی لادن مصطفیزادهمسکن اجتماعی SAAL Bouca
پورتو، پرتغال
آلوارو سیزا
ترجمه‌ی الناز شمالی
مسکن اجتماعی SAAL Bouca توسط آلوارو سیزا معمار برجسته‌ی پرتغالی در سال 2007 در پورتو، پرتقال طراحی و ساخته شد. این مجموعه از خانه‌های دوبلکس در چهار بلوک با حیاط مشترک تشکیل شده است. سیزا بین سال‌های 1973 و 1977 برای سرویس خدمات پشتیبانی سرپایی محلی ( Serviço de Apoio Ambulatório Localیا SAAL) کار می‌کرد. انجمن مسکن برای رسیدگی به بحران شدید مسکن که کشور در آن زمان با آن مواجه بود، تشکیل شده بود، دوره‌ای آشفته که شاهد کودتای نظامی در سال 1974 و کودتای جناح راست در سال 1975 بود. سیزا این مجموعه را که در محله‌ای فقیرنشین در مرکز پورتو واقع شده است به عنوان نوع جدیدی از مسکن اجتماعی برای سکونت کارمندانی که در دادگاه‌های پورتو کار می‌کردند در نظر گرفت. طبق طراحی سیزا خانه‌های دو طبقه روی هم قرار گرفتند و خانه‌های بالایی بالکن داشتند. آپارتمان‌ها به صورت ردیفی روبه‌روی یکدیگر بودند و حیاط‌های کشیده برای فراهم کردن فضای اجتماعی میان آنها ایجاد شد. طراحی به سبک مدرنیسم یادآور مسکن اجتماعی دهه‌ی 1920 در سایر کشورهای اروپایی مانند آلمان بود. اما سیزا همچنین عناصر معماری منطقه‌ای، مانند بالکن‌های رو به خیابان و راه‌پله‌های بیرونی را که به گالری‌های طبقه سوم منتهی می‌شوند، وارد کرد.
یک سو از زمین مثلثی شکل این سازه به خاکریز راه‌آهن می‌رسد، بنابراین معمار یک دیوار دوجداره بلند را طراحی کرد که تا حد ممکن صدای قطارها را مهار کند. راهروها به گونه‌ای طراحی شده بودند که در سراسر دیوار امتداد داشته باشند و ردیف‌ها را به هم متصل کنند. در طرف مقابل بلوک‌ها، سیزا ساختمان‌هایی با اشکال نامنظم طراحی کرد که دارای برخی امکانات مانند خشکشویی، کتابخانه و فضاهای ملاقات بود. دیوارهای انتهایی با الهام از برونو تاوت (Bruno Taut) با رنگ قرمز رنگ‌آمیزی شدند تا سفید و خالی نمانند. با توجه به وضعیت سیاسی نابسامان، این پروژه با کمبود بودجه‌ی دولتی و مصالح ساختمانی مواجه بود. ساخت‌وساز از سال 1977 تا 1979 انجام شد، اما تنها دو بلوک از چهار بلوک یا به عبارتی یک سوم واحد مسکونی پیش‌بینی شده ساخته شد. حتی ساخت امکانات عمومی و دیوار عایق صدا هم محقق نشد. دو ردیف ساخته شده تقریباً 30 سال در زمینی متروکه بودند و به عنوان مسکن اضطراری برای فقیرترین مستاجران پورتو استفاده می‌شدند. اما با گذشت سه دهه و راه‌اندازی خط مترو و افزایش ارزش ملک در آن منطقه SAAL Bouca مجدداً مورد توجه قرار گرفت. این پروژه در نهایت در سال 2007 مطابق با مشخصات اولیه‌ی سیزا به طور کامل تحقق یافت. دیوار مرزی به همراه ردیف‌های اضافی و ساختمان‌های انتهای ردیف اضافه شدند. امروزه، بلوک‌ها با گرافیتی‌های رنگارنگ پوشانده و افرادی بسیاری در آن ساکن شده‌اند.
آلوارو سیزا، 90 ساله، یکی از شناخته شده‌ترین معماران پرتغالی است. او در سال 1992 جایزه پریتزکر (Pritzker) را دریافت کرد و در سال 2009 مدال طلای انجمن سلطنتی معماران بریتانیا (RIBA) را دریافت کرد. از معروف‌ترین آثار او می‌توان به چای‌خانه‌ی بوآ نوا (Tea House Boa Nova) و موزه‌ی سرالوس (Serralves Museum) که هر دو در پورتو هستند اشاره کرد. او همچنین یک برج مسکونی 35 طبقه‌ی لوکس در نیویورک ساخت و یک کلیسای بتنی سفید در بریتانی (Brittany)، فرانسه، و یک موزه هنری گسترده در چاوز (Chavez)، پرتغال را تکمیل کرده است. او در سال 2014 در مصاحبه‌ای با وبسایت Dezeen گفت که “احساسات در معماری او بسیار مهم است”.
مدارک فنی
مطالب مرتبط
