مدرسه بین­ المللی اسلو، معماری از شركت معماری جرموند-ویگنز، شهر بكستوآ، نروژ، 2009-2006

Oslo International School, Architecture by Jarmund/Vigsnæs, Bekkestua, Norway, 2006-2009

“تاریخ” از جمله تاریخ یک مکان، تاریخ یک بنا و یا حتا تاریخ یک مؤسسه همان­طوری كه در كارهای هِکون ویگنِز مشاهده می­شود، برای یک معمار اهمیت خاصی دارد. اصول طراحی ویگنز در مدرسه بین­ المللی اُسلو شامل نوسازی و الحاقاتی است كه توسط شركت او در این مجموعه انجام گرفته­ است؛ مدرسه­ا­ی جامع و خصوصی كه در حومه­ ی شهر بكستوآ واقع شده ­است. به یُمن اقتصاد مترقی نروژ، هزینه‌ی نوسازی بسیاری از ساختمان­ های عمرانی و فرهنگی، (مانند ساختمان اپرای ملی سِنوهِتا)، توسط دولت تأمین می ­شود. در این راستا شرکت قبل از شروع پروژه، ملزم به تهیه اظهارنامه ­ای برای تحویل به کارفرمای دولتی و ارائه­ ی اصول کار بود. ویگنز و همكارانش آینار جرموند و اَلِساندرا کاسبرگ معتقدند كه حفاظت و نوسازی ساختمان ­های قدیمی موجود برای تداوم و ارتقای فرهنگی این بناها ضروری است. این شركت با اجرای پروژه‌ی­ مدرسه‌ی بین­ المللی اسلو ثابت كرد كه با حداقل بودجه می­توان بیشترین اثربخشی را در این زمینه داشت.
مدرسه بین ­المللی اسلو در سال 1994 به­ عنوان جانشینی برای مدرسه‌ی آمریكایی اسلو بود كه خودش به­ عنوان جایگزینی برای مدرسه‌ی انگلیسی-­آمریكایی متعلق به دهه­ ی پنجاه و شصت تأسیس شده بود. این مدرسه به خانواده­ های ارتشی سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (NATO) تسهیلات آموزشی ارائه می­ داد. امروز این مدرسه، ساختمانی قدیمی متعلق به دهه­ ی شصت را نیز در خود جای داده ­است؛ یک ساختمان یک­ طبقه­ ی خطی كه از سمت شمال توسط زمین­ های ورزشی و خدمات مربوط به آن و از سمت جنوب توسط ساختمان­های مسكونی مجاور احاطه شده ­است. سیستم آموزشی فشرده و چرخشی مدرسه از عوامل محبوبیت آن بوده و آموزش به بیش از 500 دانش ­آموز از دوره‌ی پیش ­دبستانی تا متوسطه از میان خانواده ­های وابسته به سفارت، شخصیت ­های حقوقی وابسته و سایر خانواده­ های نروژی را بر عهده دارد.
با توجه به افزایش تعداد ثبت­ نام و برنامه ­های توسعه در ساختمان قدیمی كه دارای مشكل محدودیت فضایی و همچنین نیازمند مرمت بود، باربارا كارلسون (مدیر مدرسه) از ویگنز و جرموند خواست تا تسهیلاتی را برای مدرسه فراهم كنند. محیط آرام و جنگلیِ منطقه ­ی و ویژگی­ های معماری خاص سازه ­­ی موجود، به معماران در طراحی کمک کرده و فرم مدولار سازه­ی یک­ طبقه­، الگوی چرخشی واضحی را با قابلیت توسعه‌ی مناسب فراهم ­آورده تا به بهره ­گیری بیشتر از نور روز و همچنین ایجاد تعامل با فضای بیرون بیانجامد. به علاوه معماران دریافتند كه هویت مدرسه كاملاً با ساختمان قدیمی و سایت اطراف آن پیوند خورده است. پیشنهاد آنها با توجه به محدودیت بودجه، بیشتر بازسازی و توسعه بود تا جابه­ جایی و ساخت یک مدرسه‌ی جدید. این طرح كه در سه فاز متوالی اجرا ­شد، به مدرسه امكان ادامه‌ی فعالیت و گسترش در آینده را می­دهد.
ویگنز هدف تیم خود از طراحی را حفظ ساختمان موجود و تنها تغییر شکل محتاطانه ­ی آن برای خلق فضاهای جدید بیان می­کند. فاز اولیه­ ی نوسازی شامل نصب سیستم­های مکانیکی جدید بر روی بام و به­ کارگیری رنگ ­های روشن در راهروها، کلاس ­ها و فضاهای خدماتی بود. همچنین در این نقشه، ورودی­ ها و راهروها عریض­ تر شده ­اند تا فضای مناسب­ تری را برای اجتماع و بحث آزاد دانشجویان فراهم آورند.
معماران در ادامه ­ی طراحی، حجم جدیدی با فرم منحنی و نمای چوبی اجرا کردند که کتابخانه‌ی جدید، مرکز سمعی-بصری و آزمایشگاه­های علمی را در خود جای داده است. این ساختمان آمیبی­ شکل با فرم پویای خود، جنب ­وجوش را از ساختمان قدیمی به سمت حیاط میانی سایه­ دار با کف­پوشی از قلوه­ سنگ­های ریزِ سفیدرنگ می­برد و فضایی آرام­تر برای دانش ­آموزان متوسطه مهیا می ­کند. این الحاقات، مسیرهای رفت ­وآمد مدرسه را تغییر داد و باعث شد ورودی، از گوشه ­ی جنوب­ شرقی ساختمان به گوشه­ ی شمال­غربی تغییر مکان دهد.
فاز دوم شامل اضافه ­کردن یک پاویون وسیع در جلوی ساختمان قدیمی بود که کلاس‌های جدید و دفاترِ مهدکودک را در خود جای داده و نمای آن با پنل­ های چوبی باریک و رنگارنگ روکش شده ­بود. این ساختمان به دور زمین بازی که دارای خطوطی نرم و منحنی است چرخیده و آن ­را در بر می­گیرد.
در فاز سوم که فاز نهایی بود، طراحان فضاهای نمایشی و ورزشی را روبه ­روی ساختمان الحاقی مدرسه ­ی ابتدایی در نظر گرفتند. این مدرسه در همسایگی ساختمان قدیمی، با نمای چوبی به رنگ­های متنوع و ورودی سایه­اندازش، نمادی از انرژی و فعالیت است. حضور دانش­آموزان در هر سنی که در حال صحبت­، بازی و مطالعه هستند به راهروهای عریض و حیاط­­ های پشتی جان می­بخشد و فضایی هدفمند خلق می­کند. هر­یک از فضاها دارای نورپردازی، رنگ و بافت مناسب است که از طریق دیدهای وسیعِ خود با فضای بیرونی پیوند می ­یابند. نوسازی با توسعه­ ی ساختمان قدیمی و در عین حال در تقابل با آن، با ایجاد فرم­ های ارگانیک و ماده ­گرایی، منجر به ارتقای رشد اقتصادی مدرسه شده و هویت جدیدی را برای آن به ارمغان آورده است. در حقیقت، اگر معمار سابق در طراحی ساختمان قدیمی بیش از حد از فرم ­های سخت و مستقیم پیروی کرده، طراحیِ ارگانیک جرموند و ویگنز برای آن همانند نفس بخشیدن به جسمی بی­جان عمل کرده است.

مدارک فنی