با توجّه به اجرای سازه­‌ی ساختمان مذکور پیش از طرّاحی داخلی و عدم امکان تغییر مساحت آن، سعی شد تا با استفاده از ایده‌­هایی در طرّاحی، وسعت فضا بیشتر به نظر برسد. به‌­طور کلّی طرّاحی این فضا دو هدف اصلی را دنبال می­نمود که به شرح آن می‌­پردازیم:

هدف اوّل:

در طرّاحی سالن کنفرانس، گسترش فضایی و تغییر مقیاس فضاست. استفاده از سطوح، فرم‌ها، رنگ‌ها و ترکیب آنها به ترتیبی که فضا گسترده‌­تر به نظر رسیده و بسته بودن آن کمتر احساس گردد و نیز علاوه بر گسترش سالن در جهت طول و عرض ارتفاع سقف سالن نیز بلندتر دیده شود.

گسترش طولی فضا:

تکرار خطّیِ فـرم‌های متشابه در طول سالن و استفاده از سطوح عمودی که به موازات یکدیگر قرار دارند، محوری در طول سالن ایجاد می‌­کند که باعث گستردگی فضا در طول می‌­شود.

گسترش عرضی فضا:

پایین آوردن سقف کاذب به شکل سطوح محدّب که به سمت داخل فضا نیرو وارد می­‌کنند، بر محور عرضی تأکید کرده و تناسب افقی سالن را شاخص‌­تر می­‌کند. استفاده از سطوح عمودی با فواصل باز و منظّم و زمینه­‌ی تیره­‌ی دیوار پشتی که باعث درک کامل این فواصل می­‌شود، و همچنین عبور سطح تیره رنگ کف از زیر این سطوح عمودی از میزان بسته بودن فضا می­‌کاهد. سطوح مقعّر حالت دعوت کننده دارند، و جهت نیرو از سمت فضای داخل سطوح مقعّر به سمت خارج آنها است. این سطوح، فضا را بازتر نشان می‌­دهد.

ترکیب رنگ فضا:

ارزش فرم در تضاد با زمینه‌­ی بصری آن مشخّص می­‌گردد. تضادّ موجود بین زمینه و فرمِ منحنی باعث درک کامل آن شده و به فرمْ کیفیّتی دوبُعدی می­‌دهد. فُـرم منحنی با رنگِ روشن از زمینه جدا شده و سبُک به نظر می­‌رسد، همینطور سقف روشنْ بُلنـدتر دیده می‌­شود.

هدف دوّم:

در طرّاحی سالن کنفرانس، جلوگیری از خشکی، سنگینی و ملال­‌آور بودن فضاست. نظم ساده دارای پیام صریح و روشن بوده و در اثر تکرار دیدن باعث اشباع ذهن بیننده می­‌گردد، ولی استفاده از یک نظم پیچیده باعث تحرّک و پویایی فضا می‌­شود، و بدعت و تازگی ایجاد می‌­کند.

نظم ساده فضا:

محورِ عرضیِ سالنْ محورِ تقارن است، و این تقارن به همراه هندسه­‌ی تکرار شوند‌ه‌­ی فُـر‌م‌ها در فضا که ساده­‌ترین نوع تکرار است، ایجاد ریتم، نظم و انسجام می‌­کند. شبکه­‌ی منظّم نقاط نورانی در کف سالن تعادل و سکون را القا می‌کند. در اثر تکرار خطّی نورهای موضعی در محدوده‌­ی میز کنفرانس، محورهای طولی ایجاد می­‌شود.

نظم پیچیده­‌ی فضا:

استفاده از منحنی­‌های محدّب و مقعّر در تقابل با یکدیگر و تکرار این سطوح، که بیانگر تداوم و تداعی کننده­‌ی حرکت هستند، فضا را پویاتر نشان می­‌دهد. ایجاد محورهای متعدّد در سالن کنفرانسْ تحرّک فضا را به دنبال دارد. این محورها که دارای طول و جهت هستند موجب حرکت و دید انسان در طول مسیرشان می­‌شوند. عدم تقارن فرم منحنی‌ها با حفظ تعادل و امتداد فرم منحنی­‌ها در سقف پویایی و تازگی فضا را به دنبال دارد.
موارد دیگری که در طرّاحی لحاظ گردید، عبارتند از:

نور مخفی و خطّی:

در دو طرف سطوح منحنی برای تأمین روشنایی در هنگام استفاده از پرده‌­ی نمایش در نظر گرفته شده است. این نور ملایم بوده، روشنایی لازم جهت یادداشت برداری را تأمین کرده و مزاحم دیدن تصاویر نمی‌­شود.

نور موضعی:

نور موضعی در محدوده‌­ی میز کنفرانس، روشنایی اصلی سالن را تأمین کرده و تکرار آن‌ها دو محور موازی در طول سالن را ایجاد می‌کند.
شبکه­‌ی نقاط نورانی: شبکه‌­ی نقاط نورانی در کفِ سالن با ایجاد یک بافتِ متفاوتْ فضای حرکت را از فضای ایستا جدا می­‌کند. در حالی‌که دسترسی فیزیکی را از بین نبرده و مقیاس فضا را کاهش نمی­‌دهد. ایجاد کیفیّت آکوستیک

فضا:

برای ایجاد کیفیّت آکوستیک، با توجّه به کاربری فضا در کنار استفاده از فُـرم‌های منحنی که به عنوان عناصر آکوستیک شناخته می‌­شوند، از صفحات روکش­‌دار گچی چند­لایه، کفپوش متخلخل و پوششِ چرم برای میز و درب‌ها، که در جذب صدا مؤثّر هستند، استفاده شده است.

ورودی­‌های فضا:

ورودی­‌های سالن به طور متقارن در دو سمت دیوار قرار گرفته‌­اند. یکی از ورودی‌­ها با اتاق انتظار در ارتباط است. این ورودی به سمت خارجِ سالن باز شده و با توجّه به اینکه نباید در مقایسه با عناصر اطراف خود دیده شود، همرنگ با دیوارهای سالن و به رنگ روشن هستند.

مسیرهای فضا:

محلّ ورودی­‌ها در دو سمت دیوار، مسیرهای خطّی حرکت را تعریف می­‌کنند و باعث تفکیک این قسمت از فضای بین میز که دارای بافت متفاوتی نیز هست، می‌­شود.

معماری معاصر ایران : اداری و دولتی، طراحی داخلی            

_________________________________________    

نام پروژه: سالن کنفرانس شرکت نفت و گاز پارس
طرّاح پروژه: ندا مظاهری
مکان: خیابان فاطمی، ساختمان مرکزی شرکت نفت
مساحت: 60 متر مربّع
تاریخ تکمیل پروژه: آذر 1388