ستین، اثر رسول فتحالهی، نیلوفر شمس



ستین، فرمی که بر اساس تجربه و برخورد، عملکرد مناسبی را ارائه میدهد. ابژهای از تعامل با انسان. این فرم، از طریق ارزیابی و بررسی مشهای ریلکس شده و در دو لایه، شکل یافته است.
لایهی اول ستین، سطحی کمینه را ارائه میدهد. سطوح کمینه برای ایجاد هماهنگی بین پویایی و پایداری فرم پاسخ مناسبی را فراهم کرد. این لایه با بررسی و ایجاد نمونههای مختلف برای ایجاد یک زبان طراحی با استفاده از هندسههای سطوح کمینه نمایان شد.
لایهی دوم، جهت تضمین استحکام و ایستایی فرم، بر اساس نیروهایی که وارد میشوند، به صورت بهینه شکل گرفته است. این لایه مسیر انتقال نیروهای فعال و حفظ تعادل را فراهم میسازد که با بهینهسازیهای صورت گرفته برای بارهای مشخصی در جهت عمود سطح نشینمن آن و برای اساس افزایش ضخامت و با توجه لایه شکل دهنده طراحی شده است.
در اصل ستین حاصل پژوهش و تجربه برای شکلدهی از یک سو و از سویی دیگر حاصل فهم دیجیتالی برای ایجاد پایداری ست.
روش ساخت ستین، از کانتور زدن بهره میبرد. دو بخش شکل دهنده و اتصال دهنده با هم ترکیب شدهاند تا با ایجاد یک تعادل میان استحکام و پویایی، یک فرم سیال را به وجود آورند. لایهٔ شکل دهنده به منظور انتقال نیروها و لایهٔ اتصال دهنده برای حفظ استحکام و ایستایی جانبی در ساختار استفاده شده است
برای کاهش وزن ستین لایهها به صورت یکی در میان به عنوان لایههای شکل دهنده و لایههای اتصال دهنده تقسیمبندی شدهاند در این حال لایههای شکلدهنده برای حفظ ساختار فرمی ستین ثابت اما در لایهی اتصال دهنده کاهشهایی با توجه به ایستایی و وزن آن صورت گرفته است.
ستین در گویش لری به معنای ستون و در اصطلاح به معنای عزیز جان می باشد.
