آپارتمان شماره 35، اثر سامان احمدی
امروزه چهره‌ی «شهرنشینی» به «آپارتمان‌نشینی» تغیر شکل داده و مفهوم «خانه» به «واحدی از برج‌های کوتاه و بلند» تبدیل شده است، جایی که منازل نه برای اشخاص که برای اهداف ساخته می‌شوند. با این وجود همچنان خانه محلی است برای آسایش افراد، و شکل‌گیری هویت افراد جامعه؛ مکانی که دستخوش تاثیرات نظام دیوانسالاری ناقص و حاکم بر فرایند خانه‌سازی است.
تلاش معمار برای بازگردانی یک نوع هویت با توجه به تجربه‌ی زیسته‌ی خویش با استفاده از مصالح آجر، چوب و گیاهان رونده در نمای ساختمان صورت گرفته است. از نکات زیبایی‌شناسانه‌ی ساختمان نوع ارتباط برون و درون می‌باشد که به واسطه‌ی گیاهان و آجرهای گره‌زده شده‌ی مشبک صورت می‌پذیرد، حضور سایه‌ها در زمان‌های مختلف از روز به نحوی با ساکنان وارد گفت‌وگو می‌شود حال آنکه هر کس با نوع جهانبینی خود به این مکالمه می‌پردازد.
توجه به اینکه ملیت، تاریخ و فرهنگ ساکنان خانه برای معمار قابل پیش‌بینی نیست، لذا سعی شده اصول مدرنیته در ساختار داخلی خانه حفظ شود، یعنی تلاش شده با حداکثر استفاده از فضا، کمترین استفاده از نشانه‌ها و رنگ صورت گیرد، چرا که هر دین فرهنگ و قومیت بتواند با خانه همخوانی داشته باشد تا ساکن بتواند با هرگونه چیدمان اشیای همچون فرش‌ها، مبلمان و ظروف خانه به هستی خود وجود و عینیت ببخشد.
معماری معاصر ایران :مسکونی،آپارتمانی
____________________________________________
شرکت ـ دفتر طراحی: آتلیه ی طراحی سامان احمدی
معماران اصلی: سامان احمدی
طراحی و دکوراسیون داخلی: سامان احمدی
نوع تأسیسات ـ نوع سازه: مینی چیلر و رادیاتور، اسکلت بتنی
آدرس پروژه: شیراز، خاکشناسی، کوچه ی 2
مساحت زیربنا: 2000 متر مربع
کارفرما: داوود محمودی
تاریخ شروع و پایان ساخت: 1397 - 1396
عکاسی پروژه: سامان باقری، اشکان بهرامی
