در دهه‌ی هفتاد، گسترش ساخت‌و‌ساز در شیراز، منجر به نابودی بخش عظیمی از باغ‌های شهر شد، هجومی که تا به امروز همچنان ادامه دارد. پروژه‌ی رستوران تاوه در مجتمعی تجاری از ساختمان‌های همان دوران قرار داشت. این مجتمع تجاری مانند سدی میان بلوار ستارخان (یکی از بلوارهای فعال از نظر تجاری) و باغ‌های محله‌ی قدیمی تلخداش قرار دارد. محله‌ی تلخداش که در اساس روستایی در حاشیه‌ی شیراز قدیم بوده است، امروز تلفیقی از بافت فرسوده‌ی بدون نظام مشخص، باغ‌های بازمانده از تاراج سه دهه‌ی گذشته و آپارتمان‌های در حال رشد است.
برای اتصال بافت متراکم و شلوغ شهر به باغ‌های قدیمی محله‌ی تلخداش پیشنهاد تیم طراحی تبدیل رستوران به تلفیقی از گذر و رستوران بود. گذری که خود زمانی کوچه‌باغ بود و محل عبور همگان ولی اکنون دیگر نیست. وجود دو ورودی از سمت شمال (بلوار ستارخان) و پارکینگ مجتمع تجاری در جنوب – با دید به باغهای تلخداش – این امکان را فراهم می‌کرد. تصمیم گرفتیم این دو ورودی با گذری که دیوار همجوار آن اشاره‌ای به دیوارهای گذرهای قدیمی داشت، به هم متصل شوند و از آنجا که پارکینگ مجتمع به گونه‌ای پاتوق برای مشتریان کافه و فست فودهای مجتمع است، این پاتوق را تقویت کرده و حفره‌ای در سد میان بلوار و باغ‌ها ایجاد کنیم که علاوه بر مکث و توقف در فضای رستوران امکان عبور و گذر هم ایجاد شود. با تغییراتی در نمای جنوبی (پارکینگ) این هدف را تقویت کردیم.
محدودیت شدید بودجه و زمان پروژه و ایده‌ی کلی پروژه که تأکید بر فضای گذر مانند و غیر لوکس بود، باعث شد ایده‌ی استفاده از مصالح ارزان قیمت مانند ورقه‌ای سیمانی موجدار در نما و دیوارهای بدون مصالح نازک‌کاری شکل بگیرد. تاوه (ظرفی است که در آن نان می‌پزند) هم به دلیل نام رستوران به شکل‌های مختلف در پروژه به کار گرفته شد؛ از دستگیره درهای ورودی، تابلوهای اصلی، وسایل روشنایی مانند لوستر و آباژور گرفته تا در نمای ساختمان که به صورت چهره‌های مختلف به نابودی باغ‌های روبرو می‌نگرند.
در مسیر ساخت پروژه شاهد غارت یکی دیگر از باغ‌های پشت محل پروژه بودیم. آنچه از ما بر می‌آمد ثبت اثر تنهی بریده شده درختان کهن سال آن باغ بر کاغذ و تبدیل آن به تابلوهایی در گذر تاوه بود تا یادی باشد از داغ این همه باغ که دیگر نیستند.

معماری معاصر ایران: تجاری، طراحی داخلی

___________________________________________

نام پروژه: گذر- رستوران تاوه
عملکرد: تجاری-رستوران
معماران اصلی: اشکان قشقایی، سمانه متقی‌پیشه، پویا رنجبر
کارفرما: مجتبی مرادی، علی محمد کاکایی
همکاران طراحی: رسول فتح‌الهی، پریسا حسینی، الهام درویش، ایمان پور‌ابراهیم
تهیه نقشه‌های فاز 2: پایا پیرنگ
آدرس پروژه: شیراز، بلوار ستارخان، مجتمع تجاری بهاران
طول جغرافیایی: 52.497122°
عرض جغرافیایی: 29.629476°
مساحت/زیربنا: ۳۰۷ متر مربع
جزئیات طبقات و کاربری آنها: طبقه همکف: سالن و آشپزخانه، نیم طبقه اول: انبار، رختکن و آماده‌سازی
طراحی و دکوراسیون داخلی: گروه معماری پایا پیرنگ
مشاوران و اجرای نورپردازی: گروه روشنایی لئو
اجرای پروژه: گروه معماری پایا پیرنگ
طراحی سازه: موجود
اجرای سازه: موجود
نوع سازه: بتنی
طراحی تأسیسات: موجود
تاریخ طراحی بهمن: 139۷
تاریخ شروع ساخت: اسفند 139۷
تاریخ پایان ساخت: فروردین 139۸
عکاسی پروژه: احمد میرزایی، سمانه متقی‌پیشه، مجتبی مرادی
بودجه‌ی کل: 220 میلیون تومان (بدون تجهیزات آشپزخانه)