مرکز کودکان ال گؤاجؤال، معماری از دنیل مووِرمن و ایوان سانچز، ویلا ریکا، کلمبیا، 2013-2000, ترجمه ی فرزانه احسانی مؤید 

El Guadual Children Center, Architecture by Daniel Mowerman & Iván Sanchez, Villa Rica, Colombia, 2013

این مجموعه‌ی آموزشی شامل 10 کلاس درس، سالن غذاخوری، فضاهای تفرج در داخـل و خـارج ساخـتمان، فـضاهای هـنری نیـمه‌خـصوصی، اتـاق کمـک‌های اولیه و بهداشت، مدیریت، باغ سبزیجات، تئاتر همگانی بیرون ساختمان و یک پلازای شهری است که مجموعاً در مساحت 1823 مترمربع توسط شرکت معماران مووِرمن و سانچز (Daniel Joseph Feldman Mowerman & Iván Dario Quiñones Sanchez) طراحی و اجرا شده و به 300 کودک رده‌ی سنی تازه به دنیا آمده تا 5ساله، 100 مادر باردار و 200 نوزاد، خدمات آموزش، غذا و بازی ارائه می‌دهد.
افتتاح این ساختمان، نقطه‌ی پایانی بود بر سه سال تلاش کارگران جوان محلی، کودکان، نوجوانان که با همراهی تیم طراحان و مسئولان اجرایی، ساخت این بنا را با تمرکز بر فضاهای کاربردی، ابعاد، مصالح و ارتباط با زمینه‌ی شهر به اتمام رساندند. روند ساخت، 9 ماه طول کشید و جمعاً 6/1 میلیون دلار آمریکا هزینه برد که این بودجه از سوی سازمان‌های بین‌المللی، وقف‌های خصوصی و منابع عمومی تأمین شد.
برای ساخت بنا بیش از 60 کارگر محلی استخدام شدند و تحت آموزش قرار گرفتند، ضمن آنکه توأمان به 30 زن محلی هم مهارت‌های آموزش نوجوانان تعلیم داده شد تا بعداً به‌عنوان نیروی کار در همین محل به آموزش و پرورش کودکان بپردازند.
ساختمان مرکز کودکان ال گؤاجؤال با آن پیاده‌راه‌های عریض و منظر عمومی خود، تئاتر عمومی و فضای نیمه‌خصوصی هنر و نمایش که در طول شب‌ها و تعطیلات آخر هفته درهایش برای عموم باز است، اثربخشی بسیار خوبی بر زمینه داشته، از این رو فعالیت و جنب‌وجوش تازه‌ای میان اهالی ویلا ریکا به راه انداخته است.
کلاس‌های درس که پیرو سیستم آموزشی رجیو امیلیا (Reggio Emilia) طراحی شده‌اند که حائل‌ها و مسیرهای تردد متنوعی را می‌سازد و بودن در این فضا را به یک تجربه‌ی جالب تبدیل می‌کند. هر کلاس دارای دستشویی است تا تمرکز آموزگاران بر تدریس به هم نخورد.
این پروژه نمونه‌ی خوبی از ساختمانی است که در ضمن سازگاری با محیط، از تکنولوژی آنچنان پیشرفته‌ای هم بهره نبرده است. سازگاری و توجه معماری به طبیعت و زمین را می‌توان در نحوه‌ی مصرف آب، انرژی، نوع و ماندگاری مصالح پیدا کرد. تمام فضاهای داخلی از نور خوب آفتاب بهره‌مند هستند و با داشتن تهویه‌ی طبیعی، نیاز ساختمان به انرژی به حداقل رسیده است. دیوارهای بتنی بافت‌دار، گرما را جذب می‌کنند و موجب خنک‌ماندن محیط می‌شوند، به علاوه سقف چندلایه هم اثرات آفتاب بر فضای داخلی را تعدیل می‌کند.
به‌کارگیری بامبو در سازه، راهی برای بازیابی مصالح بومی بوده که با شیوه و طراحی امروزی اجرا شده است. هر کلاس مجهز به سیستم جمع‌آوری و ذخیره‌ی آب باران است که برای فضای سبز، باغ و امور مشابه استفاده می‌شود و از این رو، روند ذخیره و اهمیت به منابع طبیعی را بسیار ملموس و عینی به کودکان و سایرین نشان می‌دهد. دیوارهای بافت‌دار با استفاده از بامبو و تکنیک‌های محلی اجرا شده‌اند و روی آنها با بطری‌های بازیافتی و توسط همان آموزگارانی که بعداً در این ساختمان به تعلیم کودکان پرداختند، تزئین شد.
در پایان می‌بینیم که ال گؤاجؤال در حال تغییر یک مرکز مدنی جدید است که به هنر، آموزش و تجمعات فرح‌بخش و آموزنده می‌پردازد، به علاوه آنکه اهمیت به طبیعت و مسئولیت‌پذیری را به شیوه‌ای عملی و ملموس به کودکان یاد می‌دهد.