معماری خود ساخته (Self-produced) گفت‌وگو‌یی با کورش حاجی زاده و امیرحسین حاجی زاده
دیاگرام های نا تمام یک معمار تمام وقت، گفت‌وگو‌یی با شهاب میرزائیان تحریریه ی هنر معماری

برنده‌ مرکز موسیقی توکیو

جایزه‌ی بخش پروژه‌های عمومی Middle East Architect Awards 2015

معماری از کورش حاجی زاده و امیرحسین حاجی زاده

«سایت پروژه ی مرکز موسیقی توکیو از ضلع جنوبی به خیابان مهم میجی دوری (Meiji Dori)، از سمت غرب به کوچه‌ی بسیار تنگ تاکشیتا (Takeshita) و از ضلع شمالی به یک باغ قدیمی متصل است. این منطقه از دیدگاه مد و فشن (Fashion) بسیار حائز اهمیت بوده و برای بازدید از فروشگاه هایی که در این زمینه فعالیت دارند، مکان مناسبی می باشد.
اصولاً توکیو از شهرهایی است که از طرفی قیمت بسیار بالای زمین و از طرف دیگر کمبود فضاهای عمومی و جمعی ــ آن هم در چنین نقطه ی مهمی از شهر ــ از مهمترین مسائل مورد توجه شهرسازی آن است.
طراحی این پروژه بر مبنای دو موضوع مهم اتخاذ شده است: “زمین” و “فرهنگ ژاپنی”
1- زمین (رابطه ی شهر و پروژه )
یکی از مهمترین مسائل این پروژه، وجود برنامه ی فیزیکی بسیار فشرده  بود. در ابتدا با توجه به موقعیت قرارگیری سایت پروژه، شاید ایده ارتفاع گرفتن از تراز همکف بسیار مناسب به نظر می آمد. اما از طرفی با توجه به کوچه ی بسیار تنگ غربی و همچنین خیابان مهم جنوبی، طراحی مجموعه ای مرتفع ایده ای مردود و ناهماهنگ با مجموعه بود. این پروژه  باید ورود به کوچه ی غربی را تسهیل می کرد، به عبارتی، باید مرز زمین و خیابان جنوبی و غربی، به نوعی حذف و یا کمرنگ می شد.
همچنین به  دلیل همجواری با باغ واقع در ضلع شمالی، رفت و آمد میان باغ و پروژه نیازمند کمرنگ شدن مرز شمالی سایت و در هم تنیدگی با باغ بود.
بنابراین، ایجاد یک پلازای شهری که با خیابان های اطراف ارتباط خوبی برقرار کرده و با باغ شمالی پیوند برقرار سازد، لازم و ضروری می‌نمود. از این رو، زمین برای طراحان به مثابه یک فضای همگانی و البته شهری عمل کرد، به طوری که اگر گوشه های آن را بلند کرده و فضاهای مورد نیاز مرکز موسیقی را در زیر آن جای دهیم، زمین همچنان با حضور قوی خود به‌عنوان یک فضای عمومی شهری، اتمسفری متفاوت به شهر توکیو هدیه می کند.
بدنه‌ی تجاری غربی همجوار با سایت پروژه در کوچه ی تنگ تاکشیتا از یک طرف، و ایده ی ایجاد پلازای شهری برای مردم توکیو از طرف دیگر، دلیلی شد برای ایجاد خط آسمانی از منتهی الیه بالایی بدنه ی تجاری همجوار زمین به تراز صفر در کنج جنوبی زمین، که علاوه بر حفظ ایده های موجود، فضای کوچه‌ی تنگ را مورد تعرض قرار ندهد. همچنین، در بدنه‌ی شرقی که خیابان میجی دوری واقع است، خط آسمانی مستقیم از کنج جنوبی زمین که صفر تعیین شد به کنج شرقی، جایی که در همسایگی شمال شرقی زمین برجی مرتفع قرار دارد، ایجاد گردید.
2- ژاپن و فرهنگ ژاپنی
قرارگیری پروژه در شهر توکیو از یک طرف و قرارگیری ساختمان های مهم در اطراف سایت پروژه از طرف دیگر، باعث شد که تاریخ و فرهنگ ژاپنی، طراحان را به تیپولوژی طراحی شده شان سوق دهد و نیاز به استفاده از متریال چوب در پلازای مذکور را گوشزد نماید.
“حتی در توکیو
وقتی صدای کوکو را می شنوم
دلم هوای توکیو می کند”.
( برگرفته از شعر “باشو” )
و در نهایت، با توجه به موضوعات و تیپولوژی مطرح شده و همچنین ضرورت تبدیل زمین به یک پلازای مهم شهری، پوسته ی زمینِ پروژه شکل گرفت.»
با تشکر از هر دو بزرگوار برای زمانی که در اختیار ما قرار دادید.

منتشر شده در : چهارشنبه, 27 می, 2020دسته بندی: مقالات, فرهنگی هنری ورزشیبرچسب‌ها: