مرکز حمل و نقل ترمینال فرودگاه اینچِئون

معماری از شرکای تِری فَرِل
ترجمه­‌ی الناز رحیمی
سئول، کره جنوبی، 1995

Incheon International Airport Transportation Center
Architecture by Tery Farrell Partners
Seoul, Korea, 1995

فرودگاه اینچِئون که در سئول پایتخت کره واقع شده است بسیاری از ویژگی‌های فرودگاه­‌های کانزای و چک لاپ کوک را دارد. این مجموعه یک فرودگاه بین­‌المللی است ، البته بخش‌هایی نیز برای پروازهای داخلی دارد و بخشی از فعالیت‌های زیربنایی حجیمی محسوب می‌­شود که از آن جمله می­‌توان به ساخت یک بزرگراه، یک ایستگاه قطار جدید، یک معبر و تونل زیر آب، یک سیستم حمل و نقل سریع‌­السیر و مسیرهای جدید هلیکوپتر اشاره کرد. چهارچوب کلی برنامه­‌ی این طرح توسط یک مشاور پروژه­‌های فرودگاهی تنظیم شد و کارفرمای این پروژه سازمان ساختمان‌های فرودگاهی کره بود (KOACA)، طرّاحی فرودگاه اینچِئون با رقابتی در سال 1992 آغاز شد. برنده­‌ی این رقابت منترس بردبارن از دنور با مشارکت گروه معماران بین‌­المللی کره بود. آنها با پیروی از برنامه‌­ی تعریف شده، ترمینالی هلالی­‌شکل با دو بازوی بیرون زده را طرّاحی کردند که در انتهای هر یک از دو یال آن یک مرکز حمل و نقل مجزا قرار دارد که جزء مهمترین شاخصه­‌های بصری فرودگاه بشمار می­‌روند و با پلانی متقارن به­‌گونه‌­ای طرّاحی شده‌­اند که خطوط ریلی منطبق با محور طولی آنها به ترمینال پشتی منتهی می‌­شود. طرّاحی این ترمینال در رقابتی مجزا به شرکای تِری فَرِل واگذار شد.
طرحی که این گروه ارائه دادند با تأکید بر حس و حال حرکت و نیازهای اصلی سیرکولاسیون و دسترسی‌های مسافرین به سه شبکه‌­ی ریلی، اتوبوس‌ها، تاکسی‌ها، اتومبیل‌های کرایه و سه­‌طبقه پارکینگ زیرزمینی طرّاحی شده بود. در کل فرودگاه جدید سئول به­‌صورت یک شهر جدید طرّاحی شده است و طرّاحی یک ساختمان و ترمینال مجزا با هویتی مستقل در کنار چنین مجموعه و ساختمان عظیمی کار آسانی نیست. بنابرین مرکز حمل و نقل وابسته به فرودگاه نیز با توجه و تأکید بر پلان جامع و کانسپت کلّی طرح فرودگاه طرّاحی شده است و در حقیقت به نوعی همان میدان شهری است که در کانسپت‌های اروپایی فراوان دیده می­‌شود. این ساختمان با سقف بزرگش بسیار شاخص و چشمگیر است و مقیاس و ترکیب فرمی و معماری آن سبب گردیده­ است که مسافرین به‌­خوبی آن را دیده و می­‌شناسند. چه در هنگام فرود آمدن و چه هنگام رسیدن به فرودگاه از طریق مسیرهای زمینی این ترمینال یک نقطه­‌ی مرکزی است که در آن قطارها، تاکسیها، اتوبوس‌ها و پارکینگ‌های مختلف به فرودگاه می‌­رسند. فرم این ساختمان تندیسی است استعاری و نمادین از اتحاد مجدد کره­‌ی شمالی و جنوبی که مضامین و تمثیل‌های پرواز را نیز در بر دارد. طرح­‌های اولیه براساس ایده‌­ی پرواز و اوج گرفتن پرنده طرّاحی شده بود که یک برج مراقبت، شبیه گردن بلند و باریک قو بر فراز سالن بزرگ قرار داشت و آن را شاخص می­‌نمود. در طی فرایند طرّاحی، سازمان فرودگاهی کره تشخیص داد که با توجه به پیشرفت‌های تکنولوژی دیگر نیازی به برج، برای کنترل ترافیک نخواهد بود. بنابرین گروه طرّاحی برای حفظ ویژگی نمادین مجموعه، به­‌جای برج، ساختمانی به ابعاد 35×15 متر، از شیشه و فولاد با روکشی جواهر مانند طرّاحی کردند که بر روی بام سالن بزرگ شناور است و نور و تهویه‌­ی طبیعی را برای سالن زیرین خود فراهم می‌­کند. نقطه­‌ی عطف این مجموعه سالن بزرگ و راهکارهای محیطی مطلوبی است که در روند پروژه ارائه شده است و این عوامل نماد و سمبل تکنولوژیکی قرن بیست و یک کره با نگاهی به موتیف‌های سنتی این کشور در فرم پلان و سازماندهی فضایی ساختمان براساس علایق و معیارهای کره‌­­ای­‌هاست.

مرکز حمل و نقل ترمینال فرودگاه اینچِئون
معماری از شرکای تِری فَرِل
ترجمه‌­ی الناز رحیمی
سئول، کره جنوبی، 1995