فضـای بـاز در باخـا
معماری و طرّاحی داخلی از آیْـک/ کلیگِرمَن/ بارکلی
معماری منظر از گروه e
متن از مایکل فرنک
عکّاسی از پیتر آرون/ اِستو
فضاهای پیکرتراشی‌­شده و پالت درخشان باعث شده این گوشه‌­ی دنج در کابو سن لوکاس غیر قابل پیش­بینی باشد

Open Air in Baja
Architecture and Interior Design by Ike Kligerman Barkley
Landscape Architecture by e group
Text by Michael Frank
Photography by Peter Aaron/Esto
Sculpted Spaces and a Vivid Palette Lift a Cabo San Lucas Retreat From Predictability

چیره‌­دست‌­ترین معماران، یعنی آنهایی که خانه‌­هایی با بیشترین هماهنگی با موقعیّت قرارگیریشان طرّاحی می­‌کنند، در هر پروژه شش­دانگ حواسشان کاملاً جمع است. هر چیزی می­‌تواند محرّک آنها باشد: خواسته‌­های مشتری، ظاهر و حسّ سایت، زبان طرّاحی محلّی، آب و هوا، نور، حتّی هوا.
هـوا؟ معمـار اصلی پروژه، تومـاس اِی. کلیگـرمن در مورد خانه­‌ی تعطیلات کنـار سـاحل که او به اتّفـاق شرکایش جان آیک و جوئل بارکلی برای یک زوج جوان در کابو سن لوکاس طرّاحی کرده می‌­گوید: «هوا اوّلین چیزی بود که مشتری توجّه ما را به آن جلب کرد.» و ادامه می‌­دهد: «او به ما گفت که هوا در اینجا واقعاً فوق‌­العادّه­‌ست، تقریباً همـه‌­ی 12 ماه سال، فرقی نمی­‌کنـه، روز، شب، تو، بیرون، و اون خونه‌­ای می­‌خواست که تا اونجایی که بشه پذیرای این هوای خوب باشه.»
وقتی کلیگرمن برای اوّلین بار از سایت بازدید کرد، متوجّه شد که مشتری خیلی هم بی­راه نمی­‌گفته: هوا واقعاً عالی بود. ولی البتّه این یکی از تکّه­‌های پازلی بود که خودش را نشان می­‌داد. قطعه زمینی که مشتری انتخاب کرده بود، قسمتی از طرح توسعه‌­ی فضای مسکونی در کنار دریاست، که در مجاورت یک محوّطه‌­ی باز قرار گرفته، و این به این معنا بود که یک جادّه­‌ی نسبتاً خصوصی به خانه منتهی خواهد شد، امّا در سمتِ ساحل نزدیک به خانه­‌های همسایه خواهد بود. چنانچه در این قسمت ساحل معمول است، زمین شیب زیادی به سمت اقیانوس دارد ــ که مشکل­‌ساز هم هست. و محدودیّت‌های ساخت و ساز هم وجود داشت: توده­‌ی قسمت ورودی باید تخریب می­‌شد؛ سقف باید با شیب طرّاحی و از موزائیک ساخته می­‌شد و خود معماری هم باید از خصوصیّات اصلی طرّاحی محلّی مثل نورگیرهای تقسیم‌­شده و بالکن‌های فلزّی الهام می­‌گرفت.

از آنجایی که نه کلیگرمن و نه مشتری­اش قصد اقتباس از طرح یک خانه‌­ی عجیب و غریب مکزیکی را داشتند، کشیدن پلان به توجّه ویژه‌­ای نیاز داشت. کلیگرمن می­‌گوید: «مردم معمولاً فراموش می‌­کنند که معماران، مثل نویسنده‌­ها، ابتدا روی چندین نسخه‌­ی چرک­‌نویس کار می­‌کنند.»
او نهایتاً خانه‌­ای طرّاحی کرد که، با وجود اینکه مبیّن شخصیّت واحدی است، بسته به اینکه از کدام جهت به آن نگاه کنید، چهره‌­های مختلفی از آن خواهید دید.
کلیگرمن برای اینکه شیب سایت را ملایم‌تر کند راهروی قسمت ورودی را طولانی‌تر طرّاحی کرد. این تیم یک خانه­‌ی اصلی و یک خانه­‌ی مهمان خوش‌­ترکیب با طعم مدیترانه طرّاحی کرده­‌اند که از دستورالعمل‌های ساخت و ساز محلّی پیروی می­‌کند و با این حال تر و تمیز و معاصر است.
با دیدن نمای خانه­‌ی اصلی نمی­‌توانید حدس بزنید پشت در ورودی با چه چیزی مواجه خواهید شد: در فضای داخلی خطوط مستقیم به خطوط پیچ­‌وخم­‌دار تبدیل می­‌شوند، نورهای تکّه­‌تکّه به گستره‌­های وسیع شیشه‌­ا­ی استحاله می­‌یابند که به‌­تدریج سُر می­‌خورند و محو می­‌شوند، اتاق‌هایی که در شیوه‌­ی سنّتی پشت سر یکدیگر قرار می‌­گیرند جای خود را به فضاهای باز داده‌­اند، و یک سری محوّطه‌­ی بازْ خانه را به سمتِ چشم‌­انداز گسترش داده است.
البتّه جالب‌ترین حرکت کلیگرمن تورفتگی جناح مشرف به ساحل است که او آنرا از انحناهای خانه‌­ای ساخت والِس نِف، که بسیار تحسینش می‌­کند، الهام گرفته. این حرکت باعث شده این خانه چهر‌‌ه‌­ای متفاوت از خانه‌­های اطراف داشته باشد، و در عین حال، داشتن نمایی از دریا را از هر اتاق تضمین می‌­کند. همچنین محوّطه‌­ای را برای بازی بچّه­های کوچک خانواده فراهم می‌­کند و فضایی را هم برای خلق جلوه‌­های دراماتیک و معمارانه فراهم می‌­آورد: یک استخر منحنی به طول تقریباً 30 متر، که هماهنگ با افق رنگ‌آمیزی شده است. از نقاطی بخصوص، اگر در خانه­‌ی اصلی یا تراس نشسته باشید، ساحل محو می­‌شود و شما تنها استخر، اقیانوس و آسمان را خواهید دید. چیزی که تنها می‌­توان آن را «شگفت‌­انگیز» توصیف کرد.
رقابت با هوشمندی فضای خارجی در فضای داخلی بسیار دشوار می­‌نماید، امّا معماران و طرّاح داخلی میا یونگ، که عضو گروه آیک/کلیگرمن/بارکلی­ست، افه­‌هایی بسیار اطمینان­‌بخش را خلق کرده‌­اند.
هم سوییت اصلی و هم اتاق مهمان جدا افتاده‌­اند، و با تراس‌های خصوصی، برای خود مستقل هستند. المان‌های دیگر بیشتر دکوراتیف هستند، مانند کف­پوش در جناح سنّتی‌­تر خانه که از کاشی‌های مشکی ساخته شده که در جناح معاصر به کاشی‌ها مرمری سفید تغییر می­‌کنند؛ سقف‌ها از دیرک و لاتیا ساخته شده؛ طاقچه‌­های آشپزخانه که یادآور سنّتی محلّی هستند، امّا با فضاهای داخلی آبی و درخشانشان بسیار تر و تازه و خوش‌­تراش به نظر می­‌رسند؛ و استفاده­‌ی سنجیده و متهوّرانه­‌ی رنگ‌های روشن، مانند صورتی، زرد و آبی، همزمان هم مدرن است و هم مکزیکی ــ یادآور کار لوئیس باراجن، یکی دیگر از الگوهای کلیگرمن.
خانم یونگ که طبعاً علاقه‌­مند به رنگ‌های روشن نیست، از پروژه بسیار استقبال کرد. او می­‌گوید: «من برای خرید پارچه، ظروف سفالی و چند قطعه مبلمان به مکزیکو سیتی سفر کردم.» او طرح‌های محلّی را دوست دارد امّا آنرا با شاهکارهای اواسط قرن بیستم ــ یک جفت صندلی دسته­‌دار ژاک آدْنِت، یک مبل برزیلی ــ تعدیل کرده که به قول خودش «خانه را به کل از کلیشه‌­ی دکورهای مکزیکی متفاوت کرده است.»
یک فضای دشوار برای طبقه­‌بندی امّا به طور بالقوّه بسیار زیبا، غار مصنوعی (grotto) است که کلیگرمن آنرا «نسخه‌­ی صورتی پانتئون» توصیف می­‌کند. با دریچه‌­ای که سقف را سوراخ کرده و آب باران را به مخزنی درون زمین هدایت می­‌کند، این فضای رنگارنگ ــ که فضای گذار از حیاط ورودی به اتاق سرگرمی است خلاصه‌­ی مختصر و مفید این خانه است: عجیب امّا متناسب و متعادل، داخل و خارج، یین و ینگ؛ آرام ولی پر از شادی. کلیگرمن با خنده می­‌گوید: «این اتاق واقعاً رؤیاییه؛ این خونه به همچین اتاقی نیاز داشت.»

فضـای بـاز در باخـا
معماری و طرّاحی داخلی از آیْـک/ کلیگِرمَن/ بارکلی
معماری منظر از گروه e
متن از مایکل فرنک
عکّاسی از پیتر آرون/ اِستو