رستوران مرکز ژُرژ پُمپیدو
معماری از ژاکوب + مکفارلِـیـن
پاریس، فرانسه، 2000-1998
Centre George Pompidou Restaurant
Architecture by JAKOB + MACFARLANE
Paris, France, 1998-2000
رستوران مرکز ژرژ پُمپیدو که در هماهنگی با بازسازی کلّی این ساختمان ــ که کار رنتسو پیانو و ریچارد راجرز است ــ طرّاحی شده، کُنجی را به خود اختصاص داده و چشماندازی فوقالعادّه به پاریس دارد. کف آلومینیومی، چنانکه در تصویر میبینید، ارتفاع گرفته و چهار «غار تزئینی» را ساخته است؛ که آشپزخانه، توالتها و یک اتاق مخصوص میهمانان VIP در آنها قرار گرفتهاند. شِمای نقرهای عمومی ساختمان، در فضاهای داخلی، با روکش کائوچویی به رنگهای قرمز روشن، زرد، سبز و نارنجی که روی دیوارهای آلومینیومی کشیده شدهاند، شکسته شده است. میزهای قابفولادی، با چراغهایی که با باطری کار میکنند، طوری نورپردازی شدهاند که گویی از درون تابناکند؛ معماران طوری این میزها، و نیز صندلیهای فولادی و پُلیاُراتان را طرّاحی کردهاند که بهخوبی در شبکهی کلّی ساختمان جای بگیرند. با اینکه مسابقهی طرّاحی قبل از اینکه مدیران رستوران، یعنی برادران مشهور کُسْـتِس، انتخاب شوند، توسّط مرکز برگزار شده بود، آنها توانستند در تصمیمگیریهای مربوط به آخرین جزئیّاتِ کانسپت شرکت کنند.
ژاکوب + مکفارلِـیـن
دومینیک ژاکوب متولّد 1966 است و دارای درجهای در رشتهی تاریخ هنر از دانشگاه شمارهی یک پاریس (1990) و درجهای در رشتهی معماری از مدرسهی معماری پاریس ویلمَن (2000-1994). برِندِن مکفارلین، متولّد 1961 در زلاند نو، لیسانس معماری خود را از دانشگاه اسسیآی ـ آرک، لوس آنجلس (1984) اخذ نمود، و فوق لیسانسش را نیز از دانشکدهی تحصیلات تکمیلی طرّاحی دانشگاه هاروارد (1990) دریافت کرد. وی در مدرسهی معماری پَری لا ویلِت (96-1995)، مؤسّسهی بِرلاگه، آمستردام (1996)، مدرسهی معماری بارتِلیت در لندن (98-1996) و همچنین اِکول سِْپسیال د،آرشیتکتور در پاریس (99-1998) تدریس نموده است. مکفارلِین از 1995 تا 1997 در آرکیتِکچِرال اسوسییشن (Architectural Association=AA) [بزرگترین مدرسهی معماری در انگلستان] در لندن به عنوان منتقد معماری فعّالیّت کرده است. ژاکوب و مکفارلِین دفتر معماری خود را به سال 1992 در پاریس تأسیس کردند. از پروژههای اصلی آنها میتوان به خانهی T، لاـ گارِنکولومب، فرانسه (98-1994)؛ رستوران ژرژ پومپیدو در مرکز ژرژ پومپیدو، پاریس (2000-1999)؛ بازسازی تئاتر ماکسیم گورکی، پُتی ـ کِویلی، فرانسه (2000-1999) و مرکز ارتباطات بینالمللی رِنو، بولونیا (05-2002) اشاره کرد. پروژههای اخیر آنها تئاتر سن ـ نازِر در فرانسه؛ مجتمع مسکونی هِرولد در پاریس، و دگردیسی لنگرگاههای پاریس به شهر فرنگی از مُد و طرّاحی است (08-2005).