خانه سبز، اثر کارابن – KARABON

در گذشته، فضای زندگی انسان در کنار طبیعت بوده، اما امروز به دلیل تعریف فضای معماری در طبقات بالاتر از سطح زمین، این ارتباط تا حدود زیادی از بین رفته. همچنین بافت قدیم شمال شهر تهران، کوچه باغ‌های سرسبزی داشته که به تدریج با افزایش ساخت‌و‌سازها، سرسبزی خود را از دست داده‌اند. تلاش برای یافتن راهی در جهت تقویت ارتباط با طبیعت چه به لحاظ بصری و چه به لحاظ فیزیکی، ایده‌ی اصلی پروژه را تعریف کرد.
در پروسه‌ی طراحی پروژه برای تمامی فضاها، با توجه به محدودیت‌ها و ضوابط، هر جا که امکان ایجاد فضای سبز بود، جزئیاتی مناسب طراحی شد. به طور کلی در پروژه، بجز سطوح داخلی فضای زندگی و مسیرهای تردد در مشاعات، تمام سطوح افقی باقیمانده با هدف افزایش حداکثری فضای سبز، به شکل باغچه‌های بزرگ و کوچک طراحی شد. مهم‌ترین این فضاها، حیاط، بام و حیاط نیم‌طبقه می‌باشند.
ایده‌ی طرح نما در امتداد ایده‌ی اصلی پروژه، بدین صورت شکل گرفت تا کالبد بنا با رفتار طبیعی در برابر دو مسئله مهم – یکی دید و منظر و دیگری ایجاد فضای مناسب برای رشد و گسترش گیاهان – گشوده شود.
این گشایش از یک طرف با فاصله گرفتن پوسته‌ی نازک کاری از بدنه‌ی اصلی ساختمان و از طرف دیگر با گشایش و فاصله گرفتن تدریجی پوسته‌ی نازک کاری نما و همینطور چرخش تدریجی عناصر شکل‌دهنده‌ی نما برای به حداقل رساندن سطح پوشش، طراحی شد که فضای رشد و گسترش گیاهان به تدریج تا بازترین قسمت نما فراهم گردید.
در انتهای این پوسته بازشده‌ی نما در هر بخش فاصله‌ی حداکثری ایجاد شد و در بخش‌هایی برای باز بودن کامل سطح پنجره، هیچ عنصری نما را نپوشاند.
این چیدمان مصالح نما و ترکیب آن با فضای سبز نما، به نوعی حس بیرونی پوسته‌‌ی نما و دیده شدن فضای سبز در تمامی قسمت‌های نما را از درون نیز قابل رویت و لمس کرده و ارتباط بصری و فیزیکی با همین دو عنصر فضای سبز و متریال نما، حس ارتباط با فضای خارج را تقویت می‌کند. این جزئیات تلاشی است برای کم کردن فاصله درون و بیرون در جهت تقویت حس ارتباط با طبیعت.
برای اجرایی شدن این جزئیات، آجر به دلیل مدولار بودن و امکان چیدمان کردن و همچنین داشتن حس قوی و آشنا برای مخاطبین پروژه، انتخاب شد و رنگ روشن هم برای سبک‌تر کردن پروژه و دیده شدن بیشتر گیاهان در زمینه روشن، اتخاذ شد.
حیاط نیم‌طبقه – اثر ایده‌ی اصلی پروژه بر فضاسازی و گسترش فضای سبز:
پروژه در مرحله‌ای به ما واگذار شد که سازه‌‌ی آن طراحی و نقشه‌های اولیه‌‌ی آن تهیه شده بود. در نقشه‌های ابتدایی (شهرداری) با توجه به شیب تند خیابان و ترازهای کف طبقات پارکینگ همکف و شروع طبقه‌‌ی اول مسکونی، ارتفاع حدود 5 متری برای پارکینگ بالا بوجود آمده بود که با اعمال ضابطه کنترل ارتفاع پارکینگ، حداکثر این ارتفاع 40/2 متر لحاظ شده بود و مابقی ارتفاع به صورت سقف کاذب در نظر گرفته شده بود. همینطور به دلیل پیشروی فضای ورزشی در طبقه‌ی زیرزمین در جهت استفاده از نور و تهویه‌ی طبیعی و عبور مسیر ماشین‌رو از درون حیاط، فضای باقیمانده حیاط کم شده و فضای سبز آن نیز کاهش پیدا کرده بود. این محدودیت‌ها و فضای بلا استفاده‌‌ی پشت سقف کاذب پارکینگ بالا، ما را بر آن داشت تا با ایجاد یک فضای باز مسقف، فضای سبز حیاط گونه را با باغچه‌های پیوسته پیرامونی و ایجاد آبنمای مرکزی، طراحی کنیم که دسترسی به این فضا به صورت اختصاصی از لابی، توسط یک پل فلزی امکان می‌یابد. این بخش از طراحی، تلاشی بود برای جبران فضای ازدست‌رفته حیاط و افزایش سبزینگی فضا.
در نهایت در تمامی قسمت‌هایی که پنجره و بازشویی ایجاد شده و مابقی سطوح افقی مانند سطح بام، سردر حیاط و قسمت‌هایی از بدنه‌ی حیاط، باغچه‌هایی طراحی و اجرا شد تا تنوع گونه‌های گیاهی نیز در جای‌جای پروژه دیده شود.

معماری معاصر ایران :مسکونی، آپارتمانی

_________________________________________          

نام پروژه: خانه سبز
عملکرد: مسکونی
معماران اصلی: مهدی پناهی
کارفرما: قاسم رضایی
همکاران طراحی: رسول بخشی
تهیه نقشه‌های فاز 2: کارابن
آدرس پروژه: نیاوران، خیابان فیضیه، خیابان امیدوار، نبش کوچه برومند، پلاک 9.
طول جغرافیایی: 51.2747
عرض جغرافیایی: 35.4905
مساحت/زیربنا: 3150 متر مربع
جزئیات طبقات و کاربری آنها: 6 طبقه مسکونی تک واحدی – 2 طبقه پارکینگ – 1 طبقه تاسیسات و ورزشی
طراحی و دکوراسیون داخلی: کارابن
مشاوران و اجرای نورپردازی: کارابن
اجرای پروژه: قاسم رضایی، بهنام رضایی
طراحی سازه: محمد علی پناهی
نوع سازه: بتنی
طراحی تأسیسات: ساسان علوی نژاد
نوع تأسیسات: تاسیسات مکانیکی : سرمایش و گرمایش چیلر فن کویل و موتوخانه مرکزی
سرپرست کارگاه: بهنام رضایی
تاریخ طراحی: 1394
تاریخ شروع ساخت: 1394
تاریخ پایان ساخت: 1396
عکاسی پروژه: مهدی پناهی
گرافیست: زهره بختیاری
جوایز: 1) فینالیست جایزه معمار 1396