مبانی طراحی:
خواسته کارفرما خانه ای برای یک خانواده نسبتا پرجمعیت بود. واژه “خانه” معنایی فراتر از یک سرپناه دارد. مفهوم آن بیانگر رابطه‌ای هیجانی و معنادار میان خانواده می‌باشد. خانه حکایت از مکانی امن و پیش بینی پذیر دارد که فرد در آن بر فضا و زمان فرمان می‌راند. اصلی‌ترین هدف پروژه گسترش مفاهیمی چون خلوت، فضای شخصی و رفتار فرد در قلمرو محیطی‌اش در کنار نیازهای دیگرش همچون امنیت، خودشکوفایی و عزت نفس است. مهمترین چالش پروژه چگونگی پاسخگویی به تمامی این مفاهیم و نیازها در قالب کالبد محیط بود. در این راستا طراح در تمامی مراحل شکل‌گیری پروژه بدنبال یافتن طریقی است که بر اساس آن محیط ساخته‌شده، فعالیت‌ها، الگوهای تعامل اجتماعی و حرکت‌های فردی را سازمان دهد.
نظام چیدمان فضاها و ریزفضاها بر اساس سبک زندگی، تمایلات، علائق و مهمتر از همه نیاز کارفرما شکل گرفت. خانه به سه بخش حریم خصوصی/ حریم نیمه خصوصی/ حریم تفریحی تقسیم شد.
• مهمترین بحث در فضای خصوصی، پاسخگویی به نیاز خلوت هر فرد بود. اتاق شخصی به دو فضای استراحت و کار تقسیم شد، فضایی که فرد به دور از مشاهده شدن توسط دیگران به استراحت و فعالیت¬های شخصی می¬پردازد (خلوتِ انزوا). فضای نشمینی برای کودکان و نوجوانان در نظر گرفته-شد، که در آن با بکار گرفتن موانع روانشناختی مزاحمت¬های برهم زننده آرامش آنان کنترل می¬شد (خلوتِ مدارا). در نهایت نشیمنی کاملا شخصی با دید به نشیمن و حیاط در نظر گرفته شد؛ این فضا در نیم طبقه¬ای مابین نشیمن و پذیرایی قرار دارد و فرد در عین حضور در جمع، به مطالعه و تفریحات شخصی خود می¬پردازد(خلوتِ گمنامی).
• فضای نیمه خصوصی، شامل پذیرایی با سقفی مرتفع و پنجره¬های قدی بلند بود و در همین راستا بالکنی مسقف (قلمروی حامی) با دید وسیع به این فضا الحاق شد – فضائی نیمه باز مابین داخلِ صمیمی /خارجِ عمومی –
• فضای تفریحی به منظور برآورده کردن نیاز دو گروه سنی مختلف به دو بخش قلمرو تفریحیِ کودکان (فضایی نورگیر با دید به حیاط مجموعه) و خلوتِ بزرگسالان (فضایی دنج و مناسب برای معاشرت ) تقسیم شد.
مشخصات پروژه:
مجموعه ویلای مشا، از تجمیع سه قطعه زمین با متراژ مجموع حدود 4000 مترمربع ، درشهر مشا واقع شده است. این مجموعه از دو ویلا هر کدام با زیربنای 400 متر مربع تشکیل شده است که ساخت آن از سال95 آغاز ودر سال 97 به پایان رسید.
ساخت این مجموعه ویلا با توجه به قرارگیری در منطقه کوهستانی در ابتدا طراح را با چالش های مربوط به پی ریزی و گود برداری در زمین سنگی و غیر قابل نفوذ مواجه کرد اما در ادامه با توجه به اقلیم و مبانی اتخاذ شده برای کانسپت طرح، تدابیری اندیشیده شد که از جمله می توان به تلفیق کردن طرح و فضاها با صخره و سنگ های غیر قابل برداشت، استفاده از مصالح بومی و توجه به چیدمان عمودی برای فضاها اشاره کرد. یکی دیگر از چالش¬های طراحی، آب و هوای منطقه مشا بود. این منطقه دارای آب و هوای سرد کوهستانی می باشد، به همین منظور برای گرمایش مجموعه ویلا، از شیشه های بیشتر در جبهه های نورگیر بهره گرفته¬شد. قسمت جنوب پذیرایی بیشترین تعداد و ابعاد را دارا می¬باشد در قسمت شرقی و غربی مجموعه به دلیل دید مزاحم و نورهای آزار دهنده پنجره¬های کوچکتر استفاده شده است. برای تنوع بیشتر در نما در این جبهه¬ها از پنجر¬های دایره¬ای نیز استفاده شده¬است.
در راستای عینی سازی مفاهیم و سلسله الگوهای رفتاری پیشتر مطرح شده ، ویلای مسکونی مشا در پنج نیم طبقه طراحی شد؛ دو نیم طبقه زیرین برای فضای بازی و تفریحی در نظر گرفته شد که پس از مواجهه با صخره های طبیعی و سختی تغییر شرایط موجود مبنی بر تخریب آنها، فضای سرگرمی با در آغوش گرفتن این پتانسیل، سعی بر تلطیف فضایی و ایجاد حس صمیمیت تجربی داشته است. دو نیم طبقه همکف فضای عمومی و طبقه اول و زیر شیروانی شامل فضاهای خصوصی است .در بین طبقه همکف و اول فضای نشیمن در نظر گرفته شد، که با حس معلق بودن در بین فضای عمومی و خصوصی مکان مناسبی برای آرامش و مطالعه می باشد.

کتاب سال معماری معاصر ایران، 1397
_____________________________
عملکرد: مسکونی

_______________________________________            

نام پروژه: خانه ای در مشا
شرکت/ دفتر طراحی: مهندسان مشاور پایست‏
معماران اصلی: محسن میردامادی، پرهام میردامادی
همکاران طراحی: مریم مهرآسا، عارفه طباطبایی
نوع سازه/ نوع تأسیسات: سازه بتنی/ موتورخانه مرکزی
آدرس پروژه: تهران، شهر مشا، شهرک احسان، دوم شرقی
مساحت/ زیر بنا: 4000 متر، دو ویلا هرکدام با زیربنای 400 مترمربع
کارفرما: محمد جداری
تاریخ شروع/ تاریخ پایان ساخت: تابستان 95/ بهار 97
عکاسی پروژه: گروه عکاسی دید
ایمیل شرکت: payest_co@yahoo.com