این خانه برای یک خانواده‌ی 4 نفره در منطقه قصردشت شیراز و در یک زمین 500 متر مربعی طراحی و ساخته شد. در طبقه‌ی همکف، فضاهای عمومی از قبیل اتاق مهمان، آشپزخانه، نشیمن و پذیرایی قرار گرفت و فضاهای خصوصی شامل اتاق‌های خواب و نشیمن خصوصی، به طبقه‌ی اول و همچنین فضای ورزشی، استخر و سرایداری به طبقه‌ی زیر زمین انتقال یافت.
چالش اصلی در طراحی این خانه، اولویت دادن به روابط و عملکرد فضاها بود؛ به‌گونه‌ای که هر فضا، مستقل و کاملاً تعریف‌شده باشد و در عین حال، این مرز بندی با کمترین دیوارها تعریف گردد تا ضمن ایجاد وسعت دید و تنوع فضایی، حریم فضاها و تناسباتشان، محیطی امن و دنج را فراهم نمایند.
به علت قرارگیری پلاک ساختمان در انتهای کوچه، چرخش 45 درجه‌ی ورودی، امکان دسترسی و دید مناسب‌تری را برای ورود به خانه فراهم ساخت و فضای باقی‌مانده از این چرخش به پارکینگ اختصاص یافت.
نکته‌ی دوم در طراحی این خانه، سلسله مراتب دسترسی و حریم است که با چرخش ورودی، این امر نیز امکان‌پذیر شد و فضاها با کمترین دیوار‌گذاری و مانع بصری تعریف شدند.
در طبقه‌ی همکف، آشپزخانه، میز غذاخوری خصوصی، نشیمن خصوصی و بالکن، چهار فضایی هستند که به‌صورت متوالی در امتداد یکدیگر قرار گرفته‌اند. خانواده، اکثر زمان مفید خود را در این فضاها سپری می‌کند. ارتباط نزدیکِ میان آنها، محیطی با تناسبات مناسب و دنج ایجاد کرد که با وجود باز بودن آشپزخانه به نشیمن، هیچ دیدی از سوی فضای عمومی به آنجا وجود ندارد.
در جبهه‌ی جنوبی طبقه‌ی اول، 3 اتاق خواب طراحی شده است. شکافی به عرض 2 متر اتاق‌های کودکان را از والدین جدا می‌کند تا امتداد ایده‌ی حریم‌ها حتا در فضای خصوصی نیز مشخص گردد. همچنین این شکاف، امکان ورود نور به فضاهای میانی و ارتباط بصری میان دو طبقه و دید به فضای سبز را آسان می‌سازد. در این شکاف، پله‌ی دسترس، دودکش شومینه و چراغ‌های آویز به عنوان الِمان­هایی، در زیر تابش آفتاب خودنمایی می­کنند. امتداد این شکاف در نمای خارج ساختمان به یک آب‌نما ختم می‌شود.

معماری معاصر ایران :مسکونی

___________________________             

نام پروژه : خانه‌ی قصر دشت
طراحی و نظارت: علی سوداگران
طراحی داخلی: نازنین کازرونیان
مجری: محمد فیروزی
کارفرما: کامران مظفریان
سال طراحی و اجرا: 1387