خانه‌ی شخصی معمار در شهرک غرب، اثر سیروس باور

سیروس باور: خانه‌ی شخصی معمار در شهرک غرب
تغییرات ساختاری پلان در معماری پیش از انقلاب اسلامی، تنها معطوف به سازه نبود. سازماندهی‌ها قرار بود تغییر کند. در این ایام، توجه به اصل پلان فضایی، بدون ذکر نام آن و احتمالاً حتی بدون آگاهی از وجود آن توسط معماران، این سال‌ها به عنوان یک ضرورت در طراحی مدنظر بود. از بناهایی که در واقع ضمن داشتن تمام ارزش‌های معمارانه، حائز پلان‌های قدرتمندی نیز می‌باشند، ساختمان مسکونی سیروس باور در شهرک غرب تهران است. این بنا آواز قوی معماری بناهای مسکونی سیروس باور است ــ حداقل در سبک آپارتمان‌های او. طراحی داخلی پویا، حل روابط عملکردی به ساده‌ترین و منطقی‌ترین روش ممکن، از جمله صفات این بنا هستند. طرح درونی خانه تو‌در‌تو و فضاها بین دیوارهای پارتیشن و پلکان در هم پیچیده‌اند.
از پیچیدگی فضاهای درونی خانه که بگذریم، باور را باید در استفاده از مفهوم پارتیشن در معماری یک «استاد» قلمداد کنیم. او همچون مهدی علیزاده، همان‌گونه که بارها ذکر آن رفته است، مفهوم پارتیشن و دیوار غیر‌باربر را با کنه وجود خود درک نموده است. بدین ترتیب، طرح پنجره‌ها در نماهای آثار ایشان نه یک شکل، بلکه بر‌اساس نیاز درونی بنا طراحی می‌شود. ممکن است نیم‌نگاهی به ترکیب‌بندی منطقی آنها نیز شده باشد. به هر تقدیر، طرح نما در آثار ایشان، بیشتر به یک تابلوی انتزاعی (آبستره) می‌ماند. حال این وضعیت را با ترکیب‌بندی فرم بنا و جزئیات بتنی طراحی شده توسط معماران باید در هم آمیخت تا به عمق ارزش آثار این دو پی‌برد.
سیروس باور، معماری فرصت‌طلب در بهره‌برداری از محدودیت‌های پروژه است. او که فرزند دوران صنعتی شدن ایران و بزرگ شده‌ی مسجدسلیمان است، به خوبی با تفکر و زندگی مدرن از نزدیک آشنا بوده است. مسجدسلیمان در زمان سیروس باور، شهری مدرن و صنعتی با امکاناتی فوق پیشرفته بود که به واسطه‌ی حضور انگلیسی‌ها و تولید نفت، از شهرهای مدرن ایران تلقی می‌شد. باور، اکنون در سن 82 سالگی، همچنان مدافع سرسخت مدرنیسم است. او بیشتر از همه به وجه نوآورانه‌ی مدرنیسم اعتقاد دارد و آن را راه ‌حل رفع مشکلات کنونی می‌داند.

معماری معاصر ایران: مسکونی

______________________________          

نام پروژه: ساختمان مسکونی سیروس باور
موقعیت پروژه: تهران، شهرک غرب
معمار:سیروس باور