این پروژه یک باشگاه بدنسازی با 15 سال سابقه بود که توسط گروه معماری مشیر بازسازی شد. این باشگاه با پراکندگی کاربری‌ها در پلان و به هدر دادن فضایی حدود 100 متر یعنی 25 درصد از کل فضای باشگاه به گروه معماری معرفی شد.
معمار در ابتدا چالش‌ها را بررسی و کاربری‌هایی مثل اتاق مدیریت، اتاق ماساژ را در دسته‌بندی اول (فضاهای خدماتی درجه دوم) قرار داد. فضاهایی مثل پذیرش، رختکن، کافه و سرویس‌های بهداشتی در دسته فضاهای خدماتی درجه یک قرار گرفتند. هم‌چنین بخش اصلی باشگاه با حذف یک دیوار و در برگرفتن فضای راه‌پله هم به شفافیت فضا بیشتر کمک کرد و هم توانست عملکردهای جدیدی را به فضای باشگاه بیافزاید. از جمله فضاهای مذکور می‌توان به فضای تی آر ایکس، کراس‌فیت و فضایی برای ورزش‌های گروهی در کنار سالن اصلی و هم‌چنین بخش هوازی اشاره کرد.
باشگاه مذکور در یک فضای کوچک و به خصوص کم‌ارتفاع و با محدودیت‌های ساختمان اصلی شکل گرفته بود. با توجه به ارتفاع و پراکندگی زیاد کاربری‌های فرعی باشگاه، معمار دو استراتژی را برای طراحی فضا برگزید که شامل: استراتژی اول) جانمایی و چیدمان فضاها با توجه به الزامات تهویه باشگاه و تاسیسات؛ و استراتژی دوم) به وجود آوردن فضایی واحد و یکپارچه در دیوارها، سقف‌ها و کف‌ها به صورتی که ارتفاع کم فضا تا حد امکان در احساس ورزشکار در سالن اثر سوء نداشته باشد.
در راستای دو استراتژی، معمار، ابزار نورپردازی را مناسب‌ترین شیوه برای یکپارچه کردن فضا دید؛ به همین علت قفسی بتنی که با نورپردازی شبکه‌بندی شده است را برگزید تا بتواند اول فضایی یکپارچه را به وجود آورد و دوم اینکه از امتداد نورها به صورتی بهره گیرد که سقف از بدنه‌ها جدا نشود.
سازه ساختمان باشگاه قدیمی، اسکلت بتنی بود در نتیجه سالن ورزشی به وسیله ستون‌ها و دیوار برشی‌های متعدد در زیرزمین، محیط گشت.
از امکانات سازه‌ای ساختمان در وهله اول این که ستون‌های وسط عمدتا دور تا دور محوطه راه‌پله و آسانسور قرار دارند و معمار تلاش کرده است که ستون‌هایی که وسط سالن اصلی قرار دارد را در راستای انتقال نورهایی که ایده اصلی این پروژه هستند، به خدمت بگیرد.
شرح ایده:
در واقع ایده اصلی معمار، به وجود آمدن یک قفس فضایی حاصل مکعب‌های ترکیب شده است که هر کدام در یک فریم نورانی قرار دارند. این فریم برای اینکه محیط کاملا یکپارچه را به پروژه هدیه کند، در دیوار و سقف بین بتن‌ها دفن شد و فاصله بین خود را در بدنه‌ها با آینه و در کف با خطوط یکپارچه سازه به وجود آورد.
برای پوشش فضا با توجه به اقتصاد پروژه در کف از ارزان‌ترین رزین استاندارد روی سیمان صیقلی و روغن خورده استفاده شد و برای بدنه‌ها از ورق‌های مستعمل گالوانیزه موج‌دار و سنگ‌های معدنی مقرون به صرفه استفاده شد.

معماری معاصر ایران : فرهنگی، هنری، مذهبی، ورزشی، طراحی داخلی

__________________________________________________            

نام پروژه: باشگاه بدنسازی سالار
عملکرد: فضای ورزشی
معماران اصلی: مجتبی هوشنگیان شیرازی
کارفرما: رضا کشاورز
همکاران طراحی: مهدی فرامرزی
تهیه نقشه‌های فاز 2: رخساره شکیبایی، کسری خواجه‌ئی
آدرس پروژه: فارس، شیراز، بلوار بعثت، حدفاصل فلکه سنگی تا چهار راه خلدبرین
مساحت/زیربنا: 470 مترمربع
جزئیات طبقات و کاربری آنها: فضای متشکل از بخش خدماتی، فضای اصلی و ورزش های گروهی
طراحی و دکوراسیون داخلی: مسعود شهریاری
مشاوران و اجرای نورپردازی: علیرضا رضاپور
اجرای پروژه: مهدی فرامرزی
سرپرست کارگاه: مهدی فرامرزی
نظارت پروژه: مجتبی هوشنگیان شیرازی
تاریخ طراحی: دی ماه 1396
تاریخ شروع ساخت: فروردین ماه 1397
تاریخ پایان ساخت: شهریور ماه 1397
عکاسی پروژه: امیرعلی غفاری
مشاور هنری: زهرا نصیری – ریحانه عظیمی
مشاور گرافیک: علی سروریان
بودجه‌ی کل: 420 میلیون (به همراه سیستم تهویه و سرمایش گرمایش)
جوایز: کاندید دریافت جایزه معماری داخلی از دانشگاه AA مادرید